Podoba Ci się ta galeria?
Udostępnij to:
A jeśli podobał Ci się ten post, koniecznie sprawdź te popularne posty:
Podoba Ci się ta galeria?
Udostępnij to:
„Rewolucja kulturalna”, chińska partia komunistyczna napisał Zaledwie pięć lat po zakończeniu rządów komunistycznego przywódcy Mao Zedonga „był odpowiedzialny za najpoważniejsze niepowodzenie i największe straty, jakie poniosła partia, państwo i lud od początku powstania Republiki Ludowej”.
W dekadzie między 1966 a 1976 rokiem w Chinach panował namiętny przewrót kulturowy. Pod pozorem oczyszczenia partii komunistycznej z burżuazyjnych postaw i samozadowolenia, przewodniczący Mao Zedong zmobilizował młodzież do umocnienia swojej władzy w Chinach.
Jego plan zadziałał. Młodzi ludzie w wojskowych mundurach i czerwonych opaskach wyciągali na ulice swoich nauczycieli i sąsiadów, po czym publicznie ich bili i poniżali, próbując wykorzenić kraj zdrajców partii. Młodzi chodzili do starożytnych świątyń i rozbijali święte relikwie, aby wprowadzić Chiny w nową erę, wolną od starych idei. Prowadzili wojnę przeciwko temu, co uważali za pełzającą obecność burżuazji - wszystko w imię Mao.
wojna francusko-pruska była ważna dla Niemiec, ponieważ
„Wszyscy podzielaliśmy przekonanie, że umarlibyśmy, aby chronić przewodniczącego Mao” - przypomniał 64-letni Yu Xiangzhen Opiekun . „Chociaż może to być niebezpieczne, musieliśmy to zrobić. Wszystko, czego mnie nauczono, mówiło mi, że przewodniczący Mao był bliżej nas niż nasze mamy i tatusiowie. Bez przewodniczącego Mao nie mielibyśmy nic.
Taki był czas rewolucji kulturalnej w Chinach - i był to jeden z najdziwniejszych i najbardziej niebezpiecznych okresów życia w Chinach.
W latach 1958-1962 Mao rozpoczął kampanię gospodarczą, w ramach której miał nadzieję odwrócić Chiny od społeczeństwa rolniczego do bardziej nowoczesnego, przemysłowego. Kampania była znana jako Wielki Skok i była to wielka porażka. W związku z tym siła Mao w jego partii i w jego kraju została znacznie osłabiona.
Próbując ponownie zdobyć poparcie, Mao wezwał do wielkiej reformacji, która odsunęłaby od władzy tych, którzy wątpili w niego, i przywróciłaby jego panowanie. 16 maja 1966 roku Mao Zedong wydał coś, co stało się znane jako Notyfikacja z 16 maja i tego samego dnia rozpoczęła się Rewolucja Kulturalna.
Burżuazja, ostrzegał naród chiński Mao, wkradła się do partii komunistycznej. „Kiedy warunki będą odpowiednie” - powiedział napisał , „zdobędą władzę i zamienią dyktaturę proletariatu w dyktaturę burżuazji”.
Republika Ludowa była atakowana, twierdził Mao, przez rewizjonistycznych komunistów. W istocie przesłanie ostrzegało, że chińska polityka została skorumpowana przez niewystarczająco rewolucyjne jednostki. Partia nie mogła nikomu ufać, nawet tym, którzy w niej byli. Jedynym wyjściem, nalegał Mao, jest znalezienie tych zdrajców, którzy nie wyznają myśli maoistycznej. To, co nastąpiło, będzie krwawą walką klasową.
Młodzież z Chin odpowiedziała na jego wezwanie. W ciągu kilku dni powstała pierwsza Czerwona Gwardia - czyli grupy paramilitarne. Byli to uczniowie liceum Tsinghua University, którzy rozłożyli ogromne plakaty, publicznie oskarżając administrację swojej szkoły o elitaryzm i burżuazyjne tendencje.
Mao był zadowolony. Kazał odczytać ich manifest na falach radiowych, publicznie wyszedł z czerwoną opaską na ramię i nakazał swojej policji, aby nie ingerowała w żadne z ich działań, bez względu na to, jak gwałtowne się stały.
Uczniowie rzeczywiście stali się brutalni. Czerwona Gwardia wyszła, śpiewając slogany na przykład: „Przysięgam walczyć do ostatniej kropli krwi w obronie rewolucyjnej linii Przewodniczącego Mao” i „Ci, którzy są przeciwko Przewodniczącemu Mao, będą mieli rozbite psie czaszki na kawałki”.
Ich nauczyciele zostali brutalnie pobici w imię rewolucji Mao. „Wierzyłem w to”, powiedział Yu o surowej misji przewodniczącego. „Myślałem, że Mao Zedong jest wspaniały i że jego słowa są świetne”.
Ale Yu, która w młodości służyła w Czerwonej Gwardii, również przypomniała sobie, że terror jej nauczycieli był brutalizowany.
„Za każdym razem, gdy zasypiamy, budzą nas krzyki. Krzyki nigdy nie ustały.
Yu Xiangzhen
Nauczyciel Yu był tylko jednym z wielu, których spotkał ten los. Tylko od sierpnia do września 1966 r. 1722 osoby zostali zamordowani przez Czerwoną Gwardię w mieście Pekin.
„Zmieść wszystkie potwory i demony”, artykuł wstępny w partyjnej gazecie People’s Daily czytaj 1 czerwca 1966 r. „Rozwal burżuazyjnych” specjalistów, „uczonych”, „autorytety” i „czcigodnych mistrzów”.
W artykule wezwano ludzi do zniszczenia „czterech staroci”: stare idee, stare kultury, stare zwyczaje i stare zwyczaje, o których mówi się, że były wspierane przez wyzyskiwaczy bogatych, by zatruwać umysły ludzi.
odwrócenie partii demokratycznych i republikańskich
Krótko mówiąc, cała historia miała być postrzegana jako bezużyteczna. Takie było centralne znaczenie rewolucji kulturalnej: że Chiny zamierzają zniszczyć każdy ślad swojej burżuazyjnej przeszłości i zastąpić je nową kulturą zbudowaną na zasadach maoizmu i marksizmu. Komunistyczni przywódcy, tacy jak prezydent Liu Shaoqi, zostali pozbawieni władzy i zastąpieni ludźmi, których Mao uważał, że nie byli krytyczni wobec jego rządów.
Ludzie nosili ze sobą a Mała czerwona książka , plastikowa czerwona kolekcja ideologii Mao. Yu przypomniała sobie nawet, jak czytała ją i studiowała z przyjaciółmi w drodze do pracy, jakby to była Pismo Święte. Ulice, miejsca historyczne, a nawet dzieci otrzymały nowe, rewolucyjnie brzmiące imiona. Biblioteki zostały zniszczone, książki spalone, a świątynie zburzone.
Miejsca historyczne zostały rozerwane. W Shandong, Czerwona Gwardia zaatakowała Świątynię Konfucjusza, niszcząc jeden z najbardziej znaczących historycznie budynków Chin; w Tybecie żołnierze zmuszali księży buddystów do niszczenia ich własnych klasztorów na muszce.
Nowy świat, obiecał Mao, powstanie z popiołów starego; taki, który zmiótł wszelkie oznaki elitaryzmu i nierówności klasowej.
Być może, aby udowodnić, że dotrzymał słowa, Mao pod koniec lat 60. XX wieku rozpoczął ruchy W górę do gór i W dół na wieś, w ramach których przymusowo przeniesiono 17 milionów miejskiej młodzieży, w większości dobrze wykształconych studentów, z miasta, w których mieszkali i na farmy na wsi.
Szkoły zostały całkowicie zamknięte. Egzamin wstępny na uniwersytet został zniesiony i zastąpiony nowym systemem, który zepchnął studentów do fabryk, wiosek i jednostek wojskowych.
Jednak najciemniejszymi momentami całej rewolucji kulturalnej były „sesje walki”.
Wzywano Chińczyków, aby pozbyli się wszystkich mieszczących się w nich burżuazji, w tym uczonych, tradycjonalistów czy pedagogów. Sąsiedzi oskarżali ludzi o kontrrewolucyjne zbrodnie i zmuszali ich do publicznego upokorzenia, a nawet śmierci.
Ofiary musiałyby nosić masywne bambusowe kapelusze z wypisanymi na nich zbrodniami, a na szyjach wisiały wielkie znaki z imionami przekreślonymi czerwonym X. Przed szyderczym tłumem musiałyby przyznać się do swoich burżuazji. Jeśli nie, byliby bici, czasem na śmierć.
Jeden ocalały przypomniał bliska śmierć przyjaciela w szczegółach graficznych:
Ty, Xiaoli, stałeś niepewnie zrównoważony na stołku. Jej ciało było zgięte od talii pod kątem prostym, a ramiona ze sztywnymi i wyprostowanymi łokciami znajdowały się za plecami, jedną ręką chwytając drugą za nadgarstek. Było to stanowisko znane jako „latanie samolotem”.
- Na szyi miała ciężki łańcuch, a do niego przymocowana była tablica, prawdziwa tablica, która została usunięta z sali wykładowej na uniwersytecie, gdzie You Xiaoli przez ponad dziesięć lat był profesorem zwyczajnym. Po obu stronach tablicy było napisane kredą jej imię i niezliczone zbrodnie, które rzekomo popełniła.
„... Na widowni byli uczniowie i koledzy z Was Xiaoli oraz byli przyjaciele. Na spektakl zapędzono robotników z lokalnych fabryk i chłopów z okolicznych gmin. Z publiczności dobiegały powtarzające się, rytmiczne pieśni ... „Precz z tobą Xiaoli! Precz z tobą Xiaoli!
jaki jest kompromis trzech piątych
`` ... Po kilku godzinach lotu samolotem, słuchaniu niekończących się szyderstw i szyderstw oraz powtarzających się pieśni wzywających ją do upadku, krzesło, na którym balansowałeś You Xiaoli, zostało nagle wyrzucone spod niej, a ona spadła ze stołka, uderzając w stół i na ziemię. Krew płynęła z jej nosa, ust i szyi, gdzie łańcuch wbił się w ciało. Gdy zafascynowana, gapiąca się publiczność patrzyła, You Xiaoli stracił przytomność i był nieruchomy.
- Zostawili ją tam na śmierć.
Zaledwie dwa lata po rewolucji kulturalnej, a produkcja przemysłowa spadła o 12 procent poniżej tej z roku, w którym się rozpoczęła. Pod koniec rewolucji kulturalnej w Chinach plik szacowane W sesjach walk prześladowano 729 511 osób. 34 800 z nich zginęło. Szacuje się, że podczas rewolucji zginęło aż 1,5 miliona ludzi.
Rewolucja kulturalna była przerażającym okresem w historii Chin, chociaż jej nazwa sugeruje coś zupełnie innego - być może Oświecenie. W rzeczywistości był to czas, kiedy kraj wydawał się oszaleć. Przez 10 lat trwały sesje walki i bunty, które miażdżyły chińskie życie bezlitośnie, gdy przewodniczący Mao błagał swój lud:
„Świat jest twój, tak samo jak nasz, ale w ostatecznym rozrachunku jest twój. Wy, młodzi, pełni wigoru i witalności, jesteście w rozkwicie życia, jak słońce o ósmej lub dziewiątej rano. Nasza nadzieja jest w Tobie. Świat należy do Ciebie. Przyszłość Chin należy do ciebie.
Wraz ze śmiercią Mao w 1976 r. I przejściem rządu chińskiego między aspektami władzy komunistycznej, Rewolucja Kulturalna dobiegła końca. Systemy edukacyjne, które Mao wykorzenił podczas rewolucji, zostały przywrócone, chociaż Chińczycy nie wierzyli w ich rząd i kraj odczuwałby skutki tej burzliwej dekady przez następne dziesięciolecia.
Następnie dowiedz się o okropnościach Gwałt w Nanjing i Muzułmańskie obozy reedukacyjne które działają do dziś.
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com