Amerykański ruch praw obywatelskich , masowy ruch protestacyjny przeciwko segregacji rasowej i dyskryminacji w południowych Stanach Zjednoczonych, który zyskał ogólnokrajowy rozgłos w połowie lat pięćdziesiątych. Ruch ten miał swoje korzenie w wielowiekowych wysiłkach zniewolony Afrykanie i ich potomkowie stawiają opór ucisk rasowy i znieść instytucję niewolnictwa. Chociaż zniewoleni ludzie zostali wyemancypowani w wyniku wojny domowej, a następnie uzyskali podstawowe prawa obywatelskie poprzez uchwalenie czternastej i piętnastej poprawki do NAS. Konstytucja walki o zapewnienie federalnej ochrony tych praw trwały przez następne stulecie. Poprzez pokojowy protest ruch na rzecz praw obywatelskich z lat 50. i 60. przełamał schemat obiektów publicznych południe i dokonał najważniejszego przełomu w prawodawstwie dotyczącym równych praw dla Afroamerykanie od czasu Rekonstrukcja okres (1865–77). Chociaż uchwalenie w 1964 i 1965 głównych przepisów dotyczących praw obywatelskich było zwycięskie dla ruchu, do tego czasu bojowi czarnoskórzy aktywiści zaczęli postrzegać swoją walkę jako ruch wolnościowy lub wyzwoleńczy nie tylko dążący do reform praw obywatelskich, ale zamiast tego konfrontujący się z trwałymi ekonomicznymi, politycznymi, i kulturowe konsekwencje przeszłego ucisku rasowego.
Martin Luther King Jr. podczas Marszu w Waszyngtonie Martin Luther King Jr. (w środku) wraz z innymi członkami amerykańskiego ruchu praw obywatelskich podczas Marszu w Waszyngtonie w sierpniu 1963 r. AP Images
Amerykański ruch na rzecz praw obywatelskich rozpoczął się w połowie lat pięćdziesiątych. Głównym katalizatorem forsowania praw obywatelskich był grudzień 1955 r., kiedy aktywistka NAACP Rosa Parks odmówiła ustąpienia białego człowieka swojego miejsca w publicznym autobusie.
Bojkot autobusów w Montgomery Przeczytaj o Rosa Parks i masowym bojkocie autobusów, który wywołała.Martin Luther King Jr. był ważnym przywódcą ruchu praw obywatelskich. Ważna była również Rosa Parks, która odmówiła ustąpienia miejsca w publicznym autobusie białemu klientowi. John Lewis, przywódca praw obywatelskich i polityk, pomógł zaplanować Marsz na Waszyngton.
Amerykański ruch praw obywatelskich złamał zakorzeniony na Południu system segregacji rasowej i osiągnął kluczowe prawodawstwo dotyczące równych praw.
Bojkot autobusów w Montgomery , zainicjowany przez aktywistkę Rosę Parks , był ważnym katalizatorem ruchu na rzecz praw obywatelskich. Inne ważne protesty i demonstracje obejmowały strajk w Greensboro i Przejażdżki wolności .
Kalendarium Amerykańskiego Ruchu Praw Obywatelskich Poznaj najważniejsze wydarzenia amerykańskiego ruchu praw obywatelskich.Przykłady prawa obywatelskie obejmują prawo do głosowania, prawo do rzetelnego procesu sądowego, prawo do usług rządowych, prawo do edukacji publicznej oraz prawo do korzystania z obiektów publicznych.
Historia Ameryki była naznaczona wytrwałymi i zdecydowanymi wysiłkami na rzecz rozszerzenia zakresu i inkluzywności praw obywatelskich. Chociaż w dokumentach założycielskich Stanów Zjednoczonych potwierdzono równe prawa dla wszystkich, wielu mieszkańcom nowego kraju odmówiono podstawowych praw. Zniewoleni Afrykanie i słudzy nie mieli niezbywalnego prawa do życia, wolności i pogoni za szczęściem, które brytyjscy koloniści twierdzili, by uzasadnić swoją Deklarację Niepodległości. Nie byli też zaliczani do Ludu Stanów Zjednoczonych, który ustanowił Konstytucję w celu promowania ogólnego dobrobytu i zapewnienia nam i naszemu potomstwu błogosławieństw wolności. Zamiast tego Konstytucja chroniła niewolnictwo, zezwalając na sprowadzanie zniewolonych osób do 1808 r. i zapewniając powrót zniewolonych ludzi, którzy uciekli do innych stanów.
Deklaracja Niepodległości Obraz Deklaracji Niepodległości (1776) zaczerpnięty z ryciny wykonanej przez drukarza Williama J. Stone'a w 1823 r. National Archives, Washington, D.C.
Gdy Stany Zjednoczone rozszerzyły swoje granice, rdzenni mieszkańcy Ameryki oparli się podbojom i absorpcji. Poszczególne stany, które określiły większość praw Amerykanów obywatele , ogólnie ograniczone prawa głosu dla białych mężczyzn posiadających majątek, a inne prawa – takie jak prawo do posiadania ziemi lub zasiadania w ławach przysięgłych – były często odmawiane na podstawie różnic rasowych lub płciowych. Niewielki odsetek czarnoskórych Amerykanów mieszkał poza granicami… niewolnik system, ale ci tak zwani wolni Czarni znosili dyskryminację rasową i wymuszoną segregację. Chociaż niektórzy zniewoleni ludzie gwałtownie zbuntowali się przeciwko swojemu zniewoleniu ( widzieć bunty niewolników), Afroamerykanie i inne podporządkowane grupy wykorzystywały głównie środki pokojowe – protesty, wyzwania prawne, prośby i petycje kierowane do urzędników państwowych, a także trwałe i masowe ruchy na rzecz praw obywatelskich – w celu stopniowej poprawy swojego statusu.
W pierwszej połowie XIX wieku ruchy zmierzające do rozszerzenia praw wyborczych na białych robotników płci męskiej niebędących właścicielami majątku skutkowały wyeliminowaniem większości praw majątkowych do głosowania, ale temu rozszerzeniu prawa wyborczego towarzyszyło brutalne tłumienie Indian amerykańskich i coraz większe ograniczenia. na wolnych Czarnych. Właściciele zniewolonych ludzi na Południu zareagowali na bunt niewolników Nata Turnera w Wirginii w 1831 r., uchwalając prawa mające zniechęcić do działań antyniewolniczych i zapobiec nauczaniu zniewoleni ludzie czytać i pisać. Pomimo tych represji, coraz więcej Czarni Amerykanie wyzwolili się z niewoli przez ucieczkę lub negocjowanie porozumień w celu nabycia wolności poprzez pracę najemną. W latach trzydziestych XIX wieku wolne społeczności Czarnych w stanach północnych stały się wystarczająco duże i zorganizowane, by organizować regularne narodowe konwencje, na których czarni przywódcy zbierali się, by omawiać alternatywne strategie awansu rasowego. W 1833 r. niewielka mniejszość białych połączyła się z czarnymi aktywistami walczącymi z niewolnictwem, tworząc Amerykańskie Towarzystwo Przeciwko Niewolnictwu pod przywództwem Williama Lloyda Garrisona.
Nat Turner Drzeworyt przedstawiający Nata Turnera (po lewej), który w 1831 roku dowodził jedynym skutecznym buntem niewolników w historii USA. Biblioteka Kongresu w Waszyngtonie
Garnizon Williama Lloyda Garnizon Williama Lloyda. Biblioteka Kongresu w Waszyngtonie
Frederick Douglass Frederick Douglass, 1862. Biblioteka Kongresu, Waszyngton, D.C.
Decyzja w sprawie Dred Scott Zawiadomienie w gazecie o broszurze na temat decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w sprawie Dred Scott. Biblioteka Kongresu im. Nr LC-USZ62-132561
Abraham Lincoln: kampania prezydencka Baner z amerykańską flagą promujący Abrahama Lincolna na prezydenta USA w 1860 r. Biblioteka Kongresu, Waszyngton, DC (LC-DIG-ppmsca-19302)
Frederick Douglass stał się najbardziej znaną z dawniej zniewolonych osób, które przyłączyły się do ruchu abolicyjnego. Jego autobiografia – jedna z wielu opowieści o niewolnikach – i jego poruszające oracje zwiększyły publiczną świadomość okropności niewolnictwa. Chociaż czarni przywódcy stawali się coraz bardziej bojowi w swoich atakach na niewolnictwo i inne formy ucisku rasowego, ich wysiłki na rzecz zapewnienia równych praw spotkały się z poważnym niepowodzeniem w 1857 r., kiedy Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych odrzucił Afroamerykanin obywatelstwo roszczenia. Decyzja w sprawie Dred Scott stwierdzała, że założyciele kraju postrzegali Czarnych jako tak gorszych, że nie mieli żadnych praw, które biały człowiek był zobowiązany szanować. To orzeczenie — poprzez uznanie za niekonstytucyjny kompromisu z Missouri (1820), dzięki któremu… Kongres ograniczył ekspansję niewolnictwa na terytoria zachodnie – ironicznie wzmocnił ruch antyniewolniczy, ponieważ rozgniewał wielu białych, którzy nie trzymali zniewolonych ludzi. Niezdolność przywódców politycznych kraju do rozwiązania tego sporu napędzała udaną kampanię prezydencką Abraham Lincoln , kandydat przeciw niewolnictwu partia Republikańska . Zwycięstwo Lincolna z kolei skłoniło południowe stany niewolnicze do secesji i utworzenia Skonfederowanych Stanów Ameryki w latach 1860–61.
kto zaproponował jądrowy model atomowy
Chociaż Lincoln początkowo nie dążył do zniesienia niewolnictwa, jego determinacja, by ukarać zbuntowane stany i rosnące poleganie na czarnych żołnierzach w armii Unii, skłoniły go do wydania Proklamacji Emancypacji (1863), by pozbawić Konfederację zniewolonej własności. Po zakończeniu wojny secesyjnej przywódcy republikańscy ugruntowali zwycięstwo Unii, uzyskując ratyfikację poprawek konstytucyjnych mających na celu zniesienie niewolnictwa (trzynasta poprawka) i ochronę prawnej równości osób wcześniej zniewolonych (czternasta poprawka) oraz praw wyborczych męskich byłych niewolników (Piętnasta Poprawka). Pomimo tych konstytucyjnych gwarancji praw, prawie sto lat agitacji i sporów dotyczących praw obywatelskich byłoby wymagane, aby doprowadzić do konsekwentnego federalnego egzekwowania tych praw w byłych stanach Konfederacji. Co więcej, po usunięciu federalnych sił zbrojnych z południa pod koniec Rekonstrukcja biali przywódcy w regionie uchwalili nowe prawa, aby wzmocnić Jim Crow system segregacji rasowej i dyskryminacji. W jego Plessy v. Ferguson decyzji (1896), Sąd Najwyższy orzekł, że oddzielne, ale równe udogodnienia dla Afroamerykanów nie naruszają Czternastej Poprawki, ignorując dowody, że udogodnienia dla Czarnych były gorsze od tych przeznaczonych dla białych.
Południowy system biała supremacja towarzyszyła ekspansja europejskiej i amerykańskiej imperialnej kontroli nad niebiałą ludnością w Afryce i Azji, a także w krajach wyspiarskich regionu Pacyfiku i Karaibów. Podobnie jak Afroamerykanie, większość niebiałych ludzi na całym świecie została skolonizowana lub wykorzystana ekonomicznie i pozbawiona podstawowych praw, takich jak prawo do głosowania. Poza nielicznymi wyjątkami, kobietom wszystkich ras na całym świecie odmawiano również praw wyborczych ( widzieć prawo wyborcze kobiety).
