Antygen , substancja zdolna do stymulowania odpowiedzi immunologicznej, w szczególności aktywowania limfocytów, które zwalczają infekcje białe krwinki . Ogólnie rzecz biorąc, rozpoznawane są dwa główne podziały antygenów: obce antygeny (lub heteroantygeny) i autoantygeny (lub autoantygeny ). Antygeny obce pochodzą spoza organizmu. Przykłady obejmują części lub substancje wytwarzane przez wirusy lub mikroorganizmy (takie jak bakterie i pierwotniaki), a także substancje w jadzie węża, niektóre białka w żywności oraz składniki surowicy i czerwonych krwinek innych osób. Z drugiej strony autoantygeny pochodzą z organizmu. Normalnie organizm jest w stanie odróżnić siebie od nie-ja, ale u osób z zaburzeniami autoimmunologicznymi normalne substancje ustrojowe wywołują odpowiedź immunologiczną, prowadzącą do powstania autoprzeciwciał. Antygen, który indukuje odpowiedź immunologiczna —tzn. stymuluje limfocyty do produkcji przeciwciało lub bezpośrednio zaatakować antygen — nazywa się immunogenem.
antygen; przeciwciało; limfocyt Komórki fagocytarne niszczą antygeny wirusowe i bakteryjne jedząc je, podczas gdy komórki B wytwarzają przeciwciała, które wiążą się i dezaktywują antygeny. Encyklopedia Britannica, Inc.
Na powierzchni antygenów znajdują się regiony, zwane determinantami antygenowymi, które pasują i wiążą się z cząsteczkami receptora o komplementarnej strukturze na powierzchni limfocytów. Wiązanie receptorów limfocytów z cząsteczkami powierzchniowymi antygenów stymuluje limfocyty do namnażania i inicjowania odpowiedzi immunologicznej – w tym wytwarzania przeciwciało , aktywacja komórek cytotoksycznych lub jedno i drugie – przeciwko antygenowi. Ilość przeciwciał powstających w odpowiedzi na stymulację zależy od rodzaju i ilości zaangażowanego antygenu, drogi wejścia do organizmu i indywidualnych cech gospodarza.
