Afrodyta , starożytna grecka bogini miłości seksualnej i piękna, utożsamiana przez Rzymian z Wenus. Greckie słowo afros oznacza pianę, a Hezjod opowiada w swoim Teogonia że Afrodyta narodziła się z białej piany wytworzonej przez odcięte genitalia Urana (Nieba), po jego synu Kronos wrzucił je do morza. Afrodyta była w rzeczywistości powszechnie czczona jako bogini morza i żeglarstwa; była też czczona jako bogini wojny, zwłaszcza w Sparcie, Tebach, Cypr i inne miejsca. Była jednak znana przede wszystkim jako bogini miłości i płodności, a czasem nawet przewodniczyła małżeństwu. Chociaż prostytutki uważały Afrodytę za swoją patronkę, jej publiczny kult był na ogół uroczysty i równy surowy .
Wenus z Milo Wenus z Milo , rzeźba w marmurze, II w.pne; w Luwrze w Paryżu. Bizon/Dreamstime.com
Afrodyta to starożytna grecka bogini miłości i piękna seksualnego, utożsamiana przez Rzymian z Wenus. Była znana przede wszystkim jako bogini miłości i płodności, a czasami przewodniczyła małżeństwu. Ponadto Afrodyta była powszechnie czczona jako bogini morza i żeglarstwa; była też czczona jako bogini wojny, zwłaszcza w Sparcie, Tebach, Cypr i inne miejsca.
Grecki poeta Hezjod opowiada w swoim eposie Teogonia że Afrodyta narodziła się z białej piany wytworzonej przez odcięte genitalia Urana, personifikacji nieba, po jego synu Kronos wrzucił je do morza. Dlatego imię bogini pochodzi od greckiego słowa afros , co oznacza piankę.
We wczesnej sztuce greckiej przedstawienia Afrodyty są w pełni ubrane i pozbawione cech odróżniających ją od innych bogiń. Greccy rzeźbiarze z V wieku p.n.e. jako pierwsi obdarzyli ją wyjątkowymi rysami. Posąg Afrodyty Praksytelesa, wyrzeźbiony dla Cnidian, był pierwszym pełnowymiarowym aktem kobiecym, a później stał się wzorem dla hellenistycznych arcydzieł, takich jak Wenus z Milo (II wiek p.n.e.).
Afrodyta została zmuszona przez Zeus poślubić Hefajstos , bóg ognia. Jednak były one niedoskonałym dopasowaniem, a Afrodyta konsekwentnie spędzała czas na zdradzie z bogiem wojny, Ares , a także mnóstwo śmiertelnych kochanków, takich jak trojański szlachcic Anchises i młodzieniec Adonis.
Do godnych uwagi boskich potomków Afrodyty należą te z jej romansu z Ares , bóg wojny: Harmonia , wojownicze bliźniaki Fobos i Deimos oraz Eros , bóg miłości. Ze związku ze śmiertelnym Anchisesem stała się matką Eneasza, mitycznego bohatera Troi i Rzymu.
jakie były główne funkcje gildii?
Niektórzy uczeni wierzą, że kult Afrodyty dotarł Grecja ze Wschodu; wiele jej atrybutów przypomina starożytne boginie Bliskiego Wschodu Isztar i Astarte. Chociaż Homer nazywał ją Cyprian, od wyspy słynącej głównie z jej kultu, była już zhellenizowana w czasach Homera i według Homera była córką Zeus i Dione, jego małżonka w Dodonie. W księdze VIII Odyseja , Afrodyta była niezgodna z Hefajstos , kulawy bóg kowala, a ona konsekwentnie spędzała czas na romansowaniu z przystojnym bogiem wojny, Ares (przez którego została matką Harmonii, wojowniczych bliźniaków Fobosa i Deimosa oraz Erosa, boga miłości).
Rzeźba Afrodyty Afrodyty. AdstockRF
Spośród śmiertelnych kochanków Afrodyty najważniejsi byli trojański pasterz Anchises, przez którego została matką Eneasza, oraz przystojny młodzieniec Adonis (z pochodzenia semickie bóstwo natury i małżonka Isztar-Astarte), który został zabity przez dzika. podczas polowania i był opłakiwany przez kobiety podczas święta Adonia. Kult Adonisa miał cechy podziemia, a Afrodyta była również związana ze zmarłymi w Delfach.
jakie były skutki I wojny światowej?
Główne ośrodki kultu Afrodyty znajdowały się w Pafos i Amathus na Cyprze oraz na wyspie Cythera, kolonii minojskiej, gdzie prawdopodobnie w czasach prehistorycznych wywodził się jej kult. Na kontynencie greckim Korynt był głównym ośrodkiem jej kultu. Jej bliski związek z Erosem, Łaskami (Charites) i Horae (Pory roku) podkreślał jej rolę jako promotora płodności. Została uhonorowana przez rzymskiego poetę Lukrecjusza jako Genetrix, twórczy żywioł świata. Jej epitety Urania (Niebiański mieszkaniec) i Pandemos (Wszystkich ludzi) zostały ironicznie przyjęte przez filozofa Platona (w Sympozjum ) odnosić się do intelektualny i wspólna miłość; raczej tytuł Urania był zaszczytny i odnosił się do pewnych bóstw azjatyckich, podczas gdy Pandemos odnosił się do jej pozycji w mieście-państwie. Wśród jej symboli były gołąb, granat, łabędź i mirt.
Matka Wenus Matka Wenus (lub Matka Afrodyta ), rzymska kopia z marmuru klasycznego posągu greckiego Kallimacha, ok. 1900 r. 475pne; w zbiorach paryskiego Luwru. G. Dagli Orti — De Agostini Editore / wiek fotostock
Przedstawienia Afrodyty we wczesnej sztuce greckiej są w pełni ubrane i nie mają charakterystycznych cech Rozróżniać ją od innych bogiń. Po raz pierwszy osiągnęła indywidualność z rąk wielkiego V wieku-pneGreccy rzeźbiarze. Być może najsłynniejszy ze wszystkich posągów Afrodyty został wyrzeźbiony przez Praksytelesa dla Knidyjczyków. Pierwszy pełnowymiarowy akt kobiecy, później stał się wzorem dla takich hellenistycznych arcydzieł jak Wenus z Milo (II wiek)pne).
Afrodyta z Knidos Afrodyta z Knidos , marmurowa kopia posągu greckiego autorstwa Praksytelesa, ok. 1900 r. 350pne; w Muzeum Watykańskim. Alinari/Art Resource, Nowy Jork
