bolszewicki , (rosyjski: jeden z większości) , liczba mnoga bolszewicy , lub Bolszewicy , członek skrzydła Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej , która pod przewodnictwem Włodzimierza Lenina przejęła kontrolę nad rządem w Rosji (październik 1917) i stała się dominującą siłą polityczną. Grupa powstała na drugim zjeździe partii (1903), kiedy zwolennicy Lenina, domagający się, aby członkostwo w partii było ograniczone do zawodowych rewolucjonistów, zdobyli tymczasową większość w komitecie centralnym partii i w redakcji jej gazety Iskra. Przyjęli nazwę bolszewicy, a swoich przeciwników nazwali mieńszewikami (mniejszościami).
Władimir Lenin Władimir Lenin czytanie Prawda , 1918. Photos.com/Thinkstock
kto jest bogiem Abrahama
Chociaż obie frakcje uczestniczyły razem w rewolucji rosyjskiej 1905 roku i przechodziły okresy pozornego pojednania (około 1906 i 1910), ich różnice się pogłębiały. Bolszewicy nadal nalegali na wysoce scentralizowane, zdyscyplinowany , profesjonalna impreza. one zbojkotowane wyborach do I Dumy Państwowej (parlamentu rosyjskiego) w 1906 r. i odmówił współpracy z rządem i innymi partiami politycznymi w kolejnych Dumach. Co więcej, ich metody uzyskiwania dochodów (w tym rabunkowych) spotkały się z dezaprobatą mieńszewików i nierosyjskich socjaldemokratów.
Flaga bolszewicka Pierwsza narodowa flaga bolszewicka.
W 1912 r. Lenin, kierując bardzo niewielką mniejszością, utworzył odrębną organizację bolszewicką, zdecydowanie (choć nie formalnie) dzielącą Rosyjską Socjaldemokratyczną Partię Robotniczą. Jego determinacja, by utrzymać swoją własną frakcję w ścisłej organizacji, zraziła jednak również wielu jego bolszewickich kolegów, którzy pragnęli podjąć nierewolucyjną działalność lub nie zgadzali się z Leninem w sprawie taktyki politycznej i nieomylności ortodoksyjnego marksizmu. W 1912 r. do Lenina nie dołączyli wybitni rosyjscy socjaldemokraci.
kto był faszystowskim przywódcą Włoch
Niemniej jednak bolszewicy stali się coraz bardziej popularni wśród robotników i żołnierzy miejskich w Rosji po rewolucji lutowej (1917), szczególnie po kwietniu, kiedy Lenin wrócił do kraju, domagając się natychmiastowego pokoju i przejęcia władzy przez rady robotnicze, czyli Sowiety. W październiku bolszewicy mieli większość w Piotrogrodzie (Sankt Petersburg) i Moskwa Sowieci; a kiedy obalili Rząd Tymczasowy, II Zjazd Rad (pozbawiony chłopskich deputowanych) zatwierdził akcję i formalnie przejął kontrolę nad rządem.
Natychmiast po rewolucji październikowej bolszewicy odmówili dzielenia się władzą z innymi grupami rewolucyjnymi, z wyjątkiem lewicowych eserowców; ostatecznie stłumili wszystkie rywalizujące organizacje polityczne. Zmienili nazwę na Rosyjska Partia Komunistyczna (bolszewików) w marcu 1918; do Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) w grudniu 1925; i do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w październiku 1952 r.
