Rycerskość , klasa rycerska czasy feudalne . Pierwotny sens tego terminu w Europie w latach Średniowiecze jest rycerze lub w pełni uzbrojonych i konnych wojowników. Stąd określenie to zaczęło oznaczać waleczność i honor oczekiwany od rycerzy. Później słowo to zaczęło być używane w ogólnym znaczeniu uprzejmości.
rycerskość; rycerz Wizerunek rycerza w zbroi płytowej z Historia rozwoju i obyczajów rycerskich Franz Kottenkamp, 1842. Ilustracja Friedricha Martina von Reibischa z Sala Rycerska: historia rycerstwa, jego początki i rozwój, jego obyczaje i obyczaje autorstwa Franza Kottenkampa, 1842
dlaczego Joanna d'Arc jest sławna?
W angielskie prawo rycerskość oznaczała tenuta ziemi przez służbę rycerską. Sąd rycerski ustanowiony przez Edwarda III, z lordem wysokiego konstabla i hrabią marszałkiem Anglii jako współsędziami, miał jurysdykcję doraźną we wszystkich sprawach o wykroczenia rycerskie i ogólnie w sprawach wojskowych.
Edward III Edward III, akwarela, XV w.; w Bibliotece Brytyjskiej (Cotton MS. Julius E. IV). Za zgodą Biblioteki Brytyjskiej
pierwszymi użytkownikami języka, który przekształcił się w angielski, były plemiona żyjące w czasach współczesnych
Pojęcie rycerskość w sensie honorowego i uprzejmego zachowania oczekiwanego od rycerza był prawdopodobnie u szczytu w XII i XIII wieku i został wzmocniony przez Krucjaty , co doprowadziło do założenia najwcześniejszych zakonów rycerskich, Zakonu Szpitala Św. Jana Jerozolimskiego (Szpitalników) oraz Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona (Templariuszy) posługę pielgrzymów do Ziemi Świętej. W XIV i XV wieku ideały rycerstwa zaczęły być coraz częściej kojarzone z arystokratycznymi pokazami i publicznymi ceremoniami, a nie ze służbą w polu.
Crusader Crusader w żelaznej kolczudze; w British Museum w Londynie. Za zgodą Biblioteki Brytyjskiej
