Chromosom , mikroskopijna nitkowata część komórki , która przenosi informacje dziedziczne w postaci genów . Cechą definiującą każdego chromosomu jest jego zwartość. Na przykład 46 chromosomów znalezionych w człowiek komórki mają łączną długość 200 nm (1 nm = 10- 9metr); jeśli chromosomy miałyby zostać rozwikłane, zawarty w nich materiał genetyczny miałby około 2 metrów długości. Zwartość chromosomów odgrywa ważną rolę w porządkowaniu materiału genetycznego podczas podziału komórki i umożliwia dopasowanie go do struktur, takich jak jądro komórki, której średnia średnica wynosi około 5 do 10 μm (1 μm = 0,00l mm lub 0,000039 cala), lub wielokąta głowy cząstki wirusa, która może mieć zasięg zaledwie 20 do 30 nm w średnica.
ludzkie chromosomy Ludzkie chromosomy. Dan McCoy—Rainbow/wiek fotostock/Imagestate
Struktura i lokalizacja chromosomów należą do głównych różnic między wirusami, prokariotami i eukarionty . Nieżywe wirusy mają chromosomy składające się z DNA (kwasu dezoksyrybonukleinowego) lub RNA (kwasu rybonukleinowego); ten materiał jest bardzo ciasno upakowany w głowie wirusa. Wśród organizmów z komórkami prokariotycznymi (tj. bakteriami i niebiesko-zielone algi ), chromosomy składają się wyłącznie z DNA. Pojedynczy chromosom komórki prokariotycznej nie jest zamknięty w błonie jądrowej. Wśród eukariontów chromosomy są zawarte w jądrze komórkowym związanym z błoną. Chromosomy komórka eukariotyczna składają się głównie z DNA połączonego z rdzeniem białkowym. Zawierają również RNA. Pozostała część tego artykułu dotyczy chromosomów eukariotycznych.
pakowanie DNA do chromatyny i chromosomu DNA owija się wokół białek zwanych histonami, tworząc jednostki znane jako nukleosomy. Jednostki te kondensują się we włókno chromatyny, które dalej kondensuje, tworząc chromosom. Encyklopedia Britannica, Inc.
dlaczego Ameryka nie używa metryki?
Każdy eukariotyczny gatunki ma charakterystyczną liczbę chromosomów ( liczba chromosomów ). U gatunków rozmnażających się bezpłciowo liczba chromosomów jest taka sama we wszystkich komórkach organizmu. Wśród organizmów rozmnażających się płciowo liczba chromosomów w komórkach ciała (somatycznych) jest diploidalna (2 nie ; para każdego chromosomu), dwa razy więcej haploidów (1 nie ) liczba znaleziona w komórkach płciowych lub gametach . Liczba haploidalna powstaje podczas mejozy. W trakcie zapłodnienie , dwie gamety łączą się, tworząc zygotę , pojedynczą komórkę z diploidalnym zestawem chromosomów. Zobacz też poliploidalność .
Komórki somatyczne rozmnażają się poprzez podział, proces zwany mitozą. Pomiędzy podziałami komórkowymi chromosomy istnieją w stanie rozwiniętym, wytwarzając rozproszoną masę materiału genetycznego znanego jako chromatyna. Rozwijanie się chromosomów umożliwia rozpoczęcie syntezy DNA. Podczas tej fazy DNA powiela się, przygotowując się do podziału komórki.
Po replikacji DNA kondensuje się w chromosomy. W tym momencie każdy chromosom faktycznie składa się z zestawu zduplikowanych chromatyd, które są utrzymywane razem przez centromer. Centromer jest punktem przyłączenia kinetochoru, struktury białkowej, która jest połączona z włóknami wrzeciona (część struktury, która przyciąga chromatydy do przeciwległych końców komórki). Podczas środkowego etapu podziału komórek centromer duplikuje się, a para chromatyd rozdziela się; każda chromatyda staje się w tym momencie oddzielnym chromosomem. Komórka dzieli się, a obie komórki potomne mają kompletny (diploidalny) zestaw chromosomów. Chromosomy rozwijają się w nowych komórkach, ponownie tworząc rozproszoną sieć chromatyny.
Wśród wielu organizmów o różnej płci istnieją dwa podstawowe typy chromosomów: chromosomy płci i autosomy . Autosomy kontrolują dziedziczenie wszystkich cech z wyjątkiem tych związanych z płcią, które są kontrolowane przez chromosomy płci. Ludzie mają 22 pary autosomów i jedną parę chromosomów płci. Wszystkie zachowują się w ten sam sposób podczas podziału komórek. Aby uzyskać informacje na temat cech związanych z płcią, widzieć grupa powiązań .
Pęknięcie chromosomu to fizyczne uszkodzenie podjednostek chromosomu. Zwykle następuje po nim ponowne połączenie (często w obcym miejscu, w wyniku czego powstaje chromosom niepodobny do oryginału). Złamanie i ponowne połączenie chromosomów homologicznych podczas mejozy stanowią podstawę klasycznego modelu krzyżowania, w wyniku którego powstają nieoczekiwane typy potomstwa kojarzenia.
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com