Pobór do wojska , nazywany również wersja robocza , obowiązkowa rekrutacja do służby w siłach zbrojnych kraju. Istnieje co najmniej od czasu Egipskie Stare Królestwo (27 wiekpne), ale było niewiele przykładów — starożytnych lub współczesnych — powszechnego poboru (nazywającego wszystkich fizycznie zdolnych w pewnym wieku). Zwyczajową formą — nawet podczas wojny totalnej — była służba selektywna.
Roosevelt, Franklin D.; projekt wojskowy Pres. Franklin D. Roosevelt obserwuje, jak z zawiązanymi oczami sekretarz wojny Henry L. Stimson losuje pierwszy numer w pierwszej w historii pokojowej loterii poborowej w historii USA, 29 października 1940 r. AP/Shutterstock.com
Zmodyfikowane formy poboru stosowali Prusy , Szwajcaria , Rosja i inne kraje europejskie w XVII i XVIII wieku. Pierwszy wszechstronny ogólnokrajowy system został ustanowiony przez Republika Francuska w wojnach po rewolucji francuskiej i został zinstytucjonalizowany przez Napoleona po tym, jak został cesarzem w 1803 roku. Po jego klęsce w 1815 roku został przerwany, a po kilku latach przywrócony, ale z ograniczeniami.
W latach 1807-1813 Prusy opracował system poborowy oparty na zasadzie usługi powszechnej, który ostatecznie stał się wzorem dla reszty Europy. Jego poważny słabością była niezdolność państwa do wchłonięcia i niemożność wchłonięcia przez armię wszystkich kwalifikujących się mężczyzn. Niemniej jednak Prusy nadal stosowały ten system po epoce napoleońskiej, a więc do czasu Wojna francusko-niemiecka (1870–71) miała masową armię poborowych wzmocnioną dużymi jednostkami rezerwowymi, w przeciwieństwie do mniejszej stałej armii zawodowej Francji.
kiedy ostatni raz Anglia miała króla?
Po klęsce w 1871 r. Francja wróciła do poboru. W 1872 r. przywrócono powszechną służbę wojskową, ale prawo ją obejmujące nie dotyczyło jednakowo wszystkich. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie dysponujący wygodnymi środkami mogli wypełnić swój obowiązek wojskowy w ciągu jednego roku wolontariatu, podczas gdy wielu profesjonalistów — lekarze, duchowni i niektórzy pracownicy rządowi — otrzymali całkowite zwolnienie. Podobnie jak w Niemczech, ogólny efekt polegał na tym, że siły stojące były obsadzane przez członków klas niższych, podczas gdy osoby o lepszej pozycji społecznej zdominowały rezerwy.
W XIX wieku poborowy system werbowania wojsk stał się powszechny w całej Europie, nawet w Rosji, gdzie istniała surowa forma poboru, granicząca z impresją. Mężczyźni, którzy mieli pecha, że zostali schwytani, odeszli na całe życie. Do 1860 r. termin skrócono do 15 lat, ale poborowi często nigdy więcej nie widzieli swoich rodzin, a armia rosyjska pod carem pozostała armią poborowych chłopów niedoskonale zintegrowany do systemu. Początkowo (1918) armia nowo utworzonego sowieckiego rządu socjalistycznego składała się z ochotników, którzy musieli zaciągnąć się na trzy miesiące. W ramach tego systemu liczebność armii zmniejszyła się do zaledwie 306 000 ludzi. Przywrócono pobór do wojska i do 1920 r., w szczytowym momencie wojny domowej, sowieckie siły zbrojne osiągnęły szczyt 5,500,000. W latach dwudziestych wszyscy pełnosprawni członkowie proletariatu płci męskiej musieli się zarejestrować, a 30 do 40 procent z nich wezwano do służby wojskowej. W ten sposób ZSRR nadal polegał na poborze, aby wypełnić swoje duże siły wojskowe, a do czasu Niemiecko-sowiecki pakt o nieagresji (1939) powiększył swoje zdolności rezerwowe poprzez przyjęcie powszechnego szkolenia wojskowego.
Rosjanie ciągną losy, aby zdecydować, kto w ich okręgu zostanie wcielony do wojska, 1904. Archiwum Hultona/Getty Images
Niemcom w okresie międzywojennym traktat wersalski zabronił utrzymywania ponad 100 tys. Adolf Hitler doszedł do władzy w 1933 r. przeciwstawił się temu ograniczeniu poprzez ustawę o służbie wojskowej z 1935 r., która wprowadziła powszechną służbę wojskową. Zgodnie z tym prawem każdy chłopiec w wieku 18 lat wstąpił do korpusu służby pracy na sześć miesięcy, a w wieku 19 lat rozpoczął dwuletnią kadencję w wojsku. Po dwóch latach został przeniesiony do rezerwy czynnej do 35 roku życia.
W Stanach Zjednoczonych pobór został zastosowany podczas wojny secesyjnej (1861-65) zarówno przez Północ, jak i Południe. Była jednak przede wszystkim skuteczna jako bodziec do wolontariatu i została porzucona po zakończeniu wojny, aby nie zostać wskrzeszona dopiero Pierwsza Wojna Swiatowa . W kolejnym okresie Wielka Brytania a Stany Zjednoczone były jedynymi dużymi mocarstwami zachodnimi, które nie przyjęły obowiązkowej służby wojskowej w czasie pokoju. Tradycyjnie w tych krajach utrzymywano małe armie ochotnicze. Co więcej, w Brytania , który był zasadniczo potęgą morską , marynarka wojenna miała pierwszeństwo. Jednak podczas I wojny światowej oba kraje przyjęły pobór do wojska, Wielka Brytania w 1916 i Stany Zjednoczone w 1917. Oba kraje zrezygnowały z poboru po zakończeniu wojny, ale powróciły do niego, gdy II wojna światowa zagrożony; Wielka Brytania wprowadziła go w maju 1939 r. (pierwszy pobór w czasie pokoju w historii tego kraju), a Stany Zjednoczone w 1940 r.
II wojna światowa; szkic amerykańskiego sekretarza wojny Newton D. Baker, z zawiązanymi oczami, wylosował pierwszy numer w drugiej turze poboru do wojska w Stanach Zjednoczonych podczas I wojny światowej, 27 czerwca 1918 r. Encyclopædia Britannica, Inc.
projekt protestu Demonstranci w Nowym Jorku protestujący przeciwko poborowi do wojska w czasie pokoju przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, 1941 r. Hulton Archive/Getty Images
W 1873 r. Japonia porzucił swój dziedziczny militaryzm na rzecz systemu poborowego. Pomimo swojej elitarnej tradycji samurajskiej, Japonia zaakceptowała ducha stojącego za armią masową pełniej niż narody Europy. Pobór do wojska był raczej selektywny niż powszechny i każdego roku produkował około 150 000 nowych mężczyzn do szkolenia. Powołani na dwuletnią kadencję poborowym dano poczucie, że armia należy do narodu i że to zaszczyt wstąpić do niego. Kiedy mężczyzna zakończył dwuletnią służbę, wszedł do rezerw. W przededniu II wojny światowej większość oficerów pochodziła z klasy średniej, a nie z klasy samurajów, więc miała powinowactwo z szeregowymi mężczyznami. Ogólnie rzecz biorąc, armia poborowa w tym czasie była żywym symbolem równości wobec Japończyków, a służyli w niej i wspierali ją z niemal fanatycznym oddaniem.
Nadejście termojądrowy Epoka po II wojnie światowej zachwiała, ale nie wyparła, teorią armii masowych, a tylko kilka głównych mocarstw zrezygnowało z jakiejś przymusowej służby. Najbardziej rzucający się w oczy przykładem tego była Japonia, która uległa całkowitej demilitaryzacji w latach po II wojnie światowej i ostatecznie odtworzyła swoje siły zbrojne na małą skalę i na zasadzie ochotników. Innym szczególnym przypadkiem była Wielka Brytania, która kontynuowała swój pobór w czasie pokoju do 1960 roku, kiedy to została zastąpiona dobrowolną rekrutacją, a idea masowej armii została praktycznie porzucona. Kanada poszła w ten sam sposób.
Po 1948 Izrael wymagał, aby zarówno mężczyźni, jak i kobiety służyli siłom zbrojnym nowego państwa, podobnie jak Chińska Republika Ludowa po 1949 r. Chiny początkowo zapewniły wszystkim młodym ludziom kilkumiesięczne podstawowe szkolenie wojskowe, ale wiele milionów osób, które stawały się dostępne każdego roku, okazało się zbyt dużą liczbą, aby gruntownie przeszkolić. Chiny ostatecznie zdecydowały się na pobór na zasadzie wysoce selektywnej. Niemcy Zachodnie, zdemilitaryzowane po II wojnie światowej, przywróciły pobór w 1956 r. na zasadzie selektywnej. Związek Radziecki zachował szczególnie rygorystyczny system powszechnego poboru, z co najmniej dwuletnią służbą w wieku 18 lat, poprzedzonym szkoleniem wojskowym w niepełnym wymiarze godzin w szkole i okresowym szkoleniem odświeżającym. Po zakończeniu służby czynnej poborowy trafiał do rezerwy czynnej do 35 roku życia. Szwajcaria , ze swoją armią obywatelską, pozostał godnym uwagi przykładem powszechnego poboru; wszyscy sprawni fizycznie mężczyźni w wieku 20 lat przeszli wstępne czteromiesięczne szkolenie, po którym nastąpiło osiem okresów trzytygodniowego treningu do wieku 33 lat, kiedy to przeszli do rezerw. W Stanach Zjednoczonych, chociaż wybiórczy pobór do wojska w czasie pokoju zakończono w 1973 r. w ramach programu zakładającego całkowicie ochotniczą służbę wojskową, w 1980 r. przywrócono rejestrację do przyszłego poboru, jeśli zajdzie taka potrzeba.
ile miliardów potrzeba, aby zarobić bilion?
Koniec Zimna wojna oraz pojawienie się zaawansowanych technologicznie systemów uzbrojenia połączonych w celu zachęcenia do profesjonalizacji europejskich armii. Nawet Francja i Niemcy wycofały się z poboru — jednak bez wyrzekając się jego domniemanych korzyści społecznych.
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com