Posłuchaj poglądów Williama S. Rubina, czy to Braque czy Picasso wymyślili kubizm i wpływ Paula Cézanne'a William S. Rubin dyskutuje o tym, czy kubizm wymyślili Pablo Picasso czy Georges Braque, a także o wpływie Paula Cézanne'a na obu artystów, z filmu dokumentalnego Picasso i Braque: pionierski kubizm (2007). Checkerboard Film Foundation (partner wydawniczy Britannica) Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Kubizm , bardzo wpływowy styl sztuk wizualnych XX wieku, który został stworzony głównie przez artystów Pabla Picassa i Georges Braque w Paryżu w latach 1907-1914. Styl kubistyczny kładł nacisk na płaską, dwuwymiarową powierzchnię płaszczyzny obrazu, odrzucając tradycyjne techniki perspektywy, skrótów perspektywicznych, modelowania i światłocienia oraz obalając uświęcone tradycją teorie, że sztuka powinna naśladować naturę. Malarze kubiści nie byli przywiązani do kopiowania formy, faktury, koloru i przestrzeni. Zamiast tego przedstawiali nową rzeczywistość w obrazach przedstawiających radykalnie rozdrobnione przedmioty.
kiedy wybuchła wojna rewolucyjna?
Kubizm wziął swoją nazwę od uwag krytyka Louisa Vauxcellesa, który szyderczo opisał dzieło Braque'a z 1908 roku Domy w L'Estaque jako złożony z sześcianów. Na obrazie Braque'a kubatura domów, cylindryczne formy drzew i brązowo-zielona kolorystyka przypominają pejzaże Paula Cézanne'a, które głęboko inspirowały kubistów w ich pierwszym etapie rozwoju (do 1909 r.) . Było jednak Panie z Awinionu , namalowany przez Picassa w 1907 roku, który zapowiadał nowy styl; w tej pracy formy pięciu aktów kobiecych stają się połamanymi, kanciastymi kształtami. Podobnie jak w sztuce Cézanne'a, perspektywa jest przedstawiana przez kolor, z ciepłymi czerwonawo-brązowymi postępami i zanikającymi chłodnymi błękitami.
Pablo Picasso: Panie z Awinionu Panie z Awinionu , olej na płótnie Pabla Picassa, 1907; w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Gwen
Rozwój ruchu w latach 1910-1912 jest często określany jako kubizm analityczny. W tym okresie prace Picassa i Braque'a stały się tak podobne, że ich obrazy są prawie nie do odróżnienia. Analityczny Kubistyczne obrazy obu artystów ukazują rozpad, czy też analizę formy. Picasso i Braque preferowali konstrukcję pod kątem prostym i prostoliniową, choć czasami niektóre obszary ich obrazów wydają się rzeźbiarskie, jak u Picassa Dziewczyna z mandoliną (1910). Uprościli kolorystykę do niemal monochromatycznej skali (preferowano odcienie brązu, brązu, szarości, kremu, zieleni lub błękitu), by nie odwracać uwagi od głównego zainteresowania artysty – samej struktury formy. Monochromatyczna kolorystyka dostosowana została do przedstawienia złożonych, wielorakich widoków obiektu, które sprowadzono do nakładania się nieprzezroczysty i przezroczyste samoloty. Te płaszczyzny wydają się raczej wychodzić poza powierzchnię płótna, niż cofać się w głąb. Formy są na ogół zwarte i gęste w centrum analitycznego obrazu kubistycznego, powiększając się, gdy rozchodzą się w kierunku krawędzi płótna, jak u Picassa Portret Ambroise Vollarda (1909-10). W swoich pracach z tego okresu Picasso i Braque często łączyli motywy przedstawieniowe z literami; ich ulubionymi motywami były instrumenty muzyczne, butelki, dzbany, szklanki, gazety oraz ludzka twarz i postać.
Zainteresowanie tą tematyką trwało nadal po 1912 roku, w fazie ogólnie określanej jako kubizm syntetyczny. Prace z tej fazy podkreślają kombinację lub syntezę form w obrazie. Kolor odgrywa w tych pracach dużą rolę; kształty, choć pozostają rozdrobnione i płaskie, są większe i bardziej dekoracyjne. Gładkie i szorstkie powierzchnie mogą być ze sobą skontrastowane, a często także obce materiały, takie jak: gazety lub opakowania na tytoń, są wklejane na płótnie w połączeniu z obszarami malowanymi. Ta technika, znana jako kolaż , dodatkowo podkreśla różnice w fakturze, a jednocześnie stawia pytanie o to, co jest rzeczywistością, a co jest iluzja .
John Gray: Roleta przeciwsłoneczna Sun Roleta przeciwsłoneczna Sun , gwasz, papier, kreda i węgiel na płótnie, Juan Gris, 1914; w Tate Modern w Londynie. Dzięki uprzejmości Tate, London, Rights Reserved A.D.A.G.P. Paryż, 1972; zdjęcie, G. Roberton/A.C. Cooper Sp.
co oznacza procesor w kategoriach komputerowych?
Chociaż Picasso i Braque przypisuje się stworzeniu tego nowego języka wizualnego, został on zaadoptowany i dalej rozwijany przez wielu malarzy, w tym Fernanda Légera, Roberta i Sonię Delaunayów, Juana Grisa, Rogera de la Fresnaye, Marcel Duchamp , Albert Gleizes i Jean Metzinger. Choć kojarzony głównie z malarstwem, kubizm wywarł również głęboki wpływ na rzeźbę i architekturę XX wieku. Głównymi rzeźbiarzami kubistycznymi byli Aleksander Archipenko, Raymond Duchamp-Villon i Jacques Lipchitz. Przyjęcie kubizmu estetyczny autorstwa szwajcarskiego architekta Le Corbusiera znajduje odzwierciedlenie w kształtach domów, które projektował w latach 20. XX wieku.
