Strefa zdemilitaryzowana (DMZ) , region na Półwyspie Koreańskim, który wyznacza granice Korea Północna z Korei Południowej. Z grubsza podąża za szerokością geograficzną 38° N (38 równoleżnik), pierwotną linią demarkacyjną między Koreą Północną a Koreą Południową pod koniec II wojna światowa .
rozpoczęła się wojna, która doprowadziła do ogłoszenia republiki teksańskiej
strefa zdemilitaryzowana Znak wskazujący wojskową linię demarkacyjną w lasach w pobliżu Panmunjŏm, w strefie zdemilitaryzowanej (DMZ) oddzielającej Koreę Północną od Korei Południowej. Tech. sierż. Scott Stewart/USA Departament Obrony
Strefa zdemilitaryzowana (DMZ) obejmuje terytorium po obu stronach linii zawieszenia broni, tak jak istniała pod koniec wojna koreańska (1950-53) i został stworzony przez cofnięcie odpowiednich sił o 1,2 mili (2 km) wzdłuż każdej strony linii. Biegnie przez około 150 mil (240 km) przez półwysep, od ujścia rzeki Han na zachodnim wybrzeżu do nieco na południe od północnokoreańskiego miasta Kosŏng na wschodnim wybrzeżu. W obrębie DMZ znajduje się wioska rozejmu P'anmunjŏm, około 8 km na wschód od Kaesŏng w Korei Północnej. Było to miejsce rozmów pokojowych podczas wojny koreańskiej i od tego czasu było miejscem różnych konferencji dotyczących spraw dotyczących Korei Północnej i Południowej, ich sojuszników oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.
strefa zdemilitaryzowana Wioska rozejmu P'anmunjŏm w koreańskiej strefie zdemilitaryzowanej, 1952. G. Dimitri Boria/USA Departament Obrony
Porozumienie o zawieszeniu broni w wojnie koreańskiej Delegat ONZ porucznik. Gen. William K. Harrison, Jr. (siedzi po lewej) i delegat Koreańskiej Armii Ludowej i Chińskich Ochotników Ludowych, gen. Nam Il (siedzi po prawej) podpisujący porozumienie o zawieszeniu broni w czasie wojny koreańskiej w P'anmunjŏm, Korea, 27 lipca 1953 r. USA Departament Obrony
jaki system gospodarczy istniał w Europie we wczesnym średniowieczu?
Obszary na północ i południe od DMZ są silnie ufortyfikowane, a obie strony utrzymują duże kontyngenty tam żołnierzy. Na przestrzeni lat zdarzały się sporadyczne incydenty i potyczki, niektóre dość poważne. Pres. Lyndon B. Johnson odwiedzał Seul w listopadzie 1966 roku, kiedy północnokoreańscy infiltratorzy napadli na amerykański patrol mniej niż pół mili (800 metrów) na południe od strefy zdemilitaryzowanej. Incydent ten wywołał konflikt o niskiej intensywności, który pochłonął życie setek Koreańczyków i dziesiątek Amerykanów w ciągu następnych trzech lat. Ostrzał z broni strzeleckiej i artylerii stał się powszechny wzdłuż 38 równoleżnika, a w 1967 roku amerykański dowódca gen. dyw. Charles H. Bonesteel III zwrócił się do Pentagonu o przeklasyfikowanie obszaru między rzeką Imjin a DMZ jako wrogiej strefy ognia dla celów walki wynagrodzenie i dekoracje. Konflikt osiągnął apogeum w styczniu 1968 roku, kiedy 31-osobowy przedstawiciel Korei Północnej komandos Drużyna przekroczyła DMZ i próbowała zamordować południowokoreańskich Pres. Park Chung-Hee. Kilka dni później północnokoreańskie łodzie patrolowe zdobyły USS Miasto , do NAS. Marynarka wojenna statek wywiadowczy i jego 83 członków załogi (jeden członek załogi zmarł z powodu ran odniesionych w początkowym ataku na statek, a pozostali przy życiu członkowie załogi zostali zwolnieni dopiero w grudniu 1968 r.). Stany Zjednoczone i Korea Południowa zareagowały dramatycznym wzrostem kontrpartyzant? patrole wzdłuż DMZ; Korea Południowa, korzystając z dotacji ze Stanów Zjednoczonych w wysokości 100 milionów dolarów, ukończyła ogrodzenie antyinfiltracyjne, które rozciągało się na całej długości strefy zdemilitaryzowanej.
żandarmeria Republiki Korei Oficer żandarmerii wojskowej w Koreańskiej Strefie Zdemilitaryzowanej (DMZ), P'anmunjŏm. Johne A. Lee, US Marine Corps/Departament Obrony
Napięcia znów wzrosły w sierpień 1976, kiedy rutynowa operacja przycinania drzew zbliżyła półwysep do otwartej wojny. Przez kilka miesięcy w roku topola zasłaniała widok między punktem obserwacyjnym ONZ w P'anmunjŏm Joint Security Area a wartownią ONZ znaną jako Checkpoint 3 (CP 3) na moście bez powrotu. Punkt 3 znajdował się w bardzo niewielkiej odległości od wojskowej linii demarkacyjnej oddzielającej Północ od Południa i nierzadko zdarzało się, że północnokoreańscy żołnierze próbowali porwać stacjonujące tam oddziały ONZ i Korei Południowej. Z tego powodu regularne przycinanie topoli w pobliżu punktu 3 było istotną kwestią bezpieczeństwa sił ONZ. 18 sierpnia 1976 r. dwóch oficerów armii amerykańskiej, oficer z Korei Południowej, oddział szeregowców i załoga z Korei Południowej pomocnicy! zostały wysłane do przycięcia drzewa. Władze Korei Północnej na wspólnie administrowanym obszarze zostały wcześniej poinformowane o operacji i nie zgłosiły sprzeciwu. Kiedy przybyła załoga przycinająca drzewa i jej eskorta wojskowa, oddziały północnokoreańskie początkowo tylko patrzyły. Nagle oficer północnokoreański nakazał wstrzymanie operacji i wezwał posiłki. Ignorując rozkaz, załoga kontynuowała pracę. Następnie, bez ostrzeżenia, północnokoreański oficer rozkazał swoim ludziom zaatakować. Zajmując siekiery załodze robotniczej, północnokoreańscy żołnierze zamordowali dwóch amerykańskich oficerów i poważnie zranili wielu żołnierzy ONZ. Kilka dni później, w przytłaczającym pokazie siły, Stany Zjednoczone i Korea Południowa rozpoczęły operację Paul Bunyan, aby dokończyć przycinanie drzewa. Tym razem misję zrealizowało ponad 300 żołnierzy, którym towarzyszyły przeloty bombowców B-52, myśliwców i dziesiątki śmigłowców szturmowych. Z topoli pozostał tylko pień, choć ostatecznie oczyszczono go, by uczcić pomnik Arthura Bonifasa i Marka Barretta, dwóch amerykańskich oficerów, którzy zginęli.
P'anmunjŏm: Most bez powrotu Punkt kontrolny 3 na moście bez powrotu, P'anmunjŏm, Korea Środkowa. W miejscu, gdzie kiedyś stała topola w centrum tego incydentu (na dole po lewej), wzniesiono pomnik ku czci dwóch amerykańskich oficerów zabitych w tak zwanych morderstwach z przycinaniem drzew 18 sierpnia 1976 roku. Filzstift
gdzie dziś znajduje się Mona Lisa?
Zachodni analitycy od dawna zakładali, że takie prowokacje były przeprowadzane za aprobatą lub przynajmniej milczącym uznaniem Związku Radzieckiego. Dokumenty ujawnione po rozpadzie ZSRR wskazywały jednak, że w ślad za sowieckim premierem Nikita Chruszczow W ramach programu destalinizacji północnokoreański przywódca Kim Il-Sung działał w dużej mierze bez sowieckiego wsparcia. To może wyjaśniać, dlaczego po zabójstwach toporem P'anmunjŏm Kim podjął niezwykły krok, wydając oficjalne oświadczenie ubolewania z powodu śmierci Amerykanów. W wyniku międzynarodowego sprzeciwu ze strony krajów komunistycznych i niezaangażowanych, zazwyczaj sympatyzujących z Koreą Północną, w kolejnych dziesięcioleciach gwałtowne incydenty w strefie zdemilitaryzowanej gwałtownie spadły.
Niegdyś ziemia uprawna, a następnie zdewastowane pole bitwy, DMZ pozostała prawie nietknięta od zakończenia działań wojennych i w dużym stopniu powróciła do natury, czyniąc ją jednym z najbardziej dziewiczych niezagospodarowanych obszarów w Azji. Strefa zawiera wiele ekosystemów, w tym lasy, ujścia rzek i tereny podmokłe odwiedzane przez ptaki wędrowne. Służy jako schronienie dla setek gatunków ptaków, w tym zagrożonych żurawi białogłowych i czerwonokoronowych, i jest domem dla dziesiątek gatunków ryb oraz azjatyckich niedźwiedzi czarnych, rysiów i innych ssaków. Poza wznowieniem działań wojennych, być może największym zagrożeniem dla dzikiej przyrody w strefie zdemilitaryzowanej jest obecność ponad miliona min lądowych i innych niewybuchów.
W połowie 2007 r. w strefie wznowiono ograniczone usługi pociągów towarowych, ale rok później zawieszono je po tym, jak południowokoreański turysta został zastrzelony przez północnokoreańskich strażników granicznych.
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com