Stany Generalne , nazywany również Stany Generalne , Francuski Stany Generalne , w Francja przedrewolucjonizmu monarchia , reprezentacyjne zgromadzenie trzech stanów lub zakonów królestwa: duchowieństwa (stan pierwszy) i szlachty (stan drugi) – które były uprzywilejowanymi mniejszościami – oraz stanu trzeciego, który reprezentował większość ludności.
Stany Generalne Stan Generalny w Tours, 14 maja 1506 r. , olej na płótnie Jean-Louis Bézard; w Narodowym Muzeum Wersalu i Trianonów. Photos.com/Jupiterimages
Pierwszy stan generalny spotkał się 10 kwietnia 1302 r., aby omówić konflikt między królem Francji Filipem IV a papieżem Bonifacem VIII.
kiedy urodził się Paweł apostoł?
Czwarta Władza to przydomek nadany naciśnij za nieoficjalną, ale wpływową rolę w polityce i sferze publicznej.
Gdy w 1789 r. we Francji ogarnęła panika rewolucyjna, posłowie trzeciego stanu zwołali zgromadzenie dyskusyjne, które pominęło klasy uprzywilejowane (kler i szlachtę). To Zgromadzenie Narodowe miało służyć jako parlament francuski we wczesnych latach okresu rewolucyjnego.
w jakiej wojnie walczyła Joanna d'Arc?Rewolucja Francuska Dowiedz się więcej o Rewolucji Francuskiej. Przysięga kortu tenisowego Przeczytaj o tym wyzywającym czynie ze strony przedstawicieli Stanu Trzeciego, który uwypuklił słabość monarchii pod rządami Ludwik XVI .
Początków Stanów Generalnych należy szukać w tradycjach rada oraz pomoc i rozwój reprezentacji korporacyjnej w XIII wieku. Pierwsze ogólnopolskie zgromadzenie przedstawicieli trzech stanów odbyło się w godz Matka Boska w Paryżu w dniu 10 kwietnia 1302 r., aby omówić konflikt między Filipem IV (Pięknym) a papieżem Bonifacem VIII. Zgromadzenie stało mocno przy królu, a po zebraniu przeprowadzono ogólnopolski sondaż opinii publicznej. W 1308 roku trzy majątki zostały zgromadzone w Wycieczki rozważyć stłumienie templariuszy, a oni byli zwołany wielokrotnie w kolejnych latach, zwłaszcza po śmierci Ludwika X w 1316 r., kiedy to sukcesja królewska i sprawy fiskalne zdominowały porządek obrad. W 1320 roku majątki zebrały się w Pontoise i Poitiers, za każdym razem odmawiając Filipowi V subwencji dla wzmocnić królewskie kufry.
Wojna stuletnia wysunęły na pierwszy plan instytucje reprezentacyjne po obu stronach kanału La Manche, ale do tego czasu stało się jasne, że stany są zbyt nieporęczne (i zbyt nieustępliwe), aby stać się organem zgody dla monarchii francuskiej. W 1355 roku Jan II zwołał w Paryżu Stany Generalne, aby zebrać fundusze na kontynuowanie wojny z Anglią. Ta faza wojny zakończyła się, gdy Francja poniosła druzgocącą klęskę w bitwie pod Poitiers (19 września 1356), a Jan został schwytany przez Anglików. Stan Generalny, który otrzymał zadanie zebrania funduszy na opłacenie okupu królewskiego, skorzystał z okazji do zaproponowania reform, ale wysiłki te zostały odparte przez delfina Karola (późniejszego Karola V). Étienne Marcel, wybitny kupiec paryski, podjął niefortunną próbę zmuszenia Karola do poddania się Stanom Generalnym. Kulminacją machinacji Marcela było powstanie chłopskie Jacquerie, które zostało brutalnie stłumione w 1358 roku. Marcel został zamordowany w lipcu tego roku. W miarę jak korona odzyskiwała pełną kontrolę, absolutyzm rósł w górę. Niewielka władza, jaka pozostała w majątkach, była sprawowana na szczeblu lokalnym, ponieważ na sejmikach prowincjonalnych łatwiej było uczestniczyć i zarządzać nimi, a także lepiej przestrzegać regionalnych zwyczajów. Ludwik XI zwołał Stany Generalne tylko raz, w Tours w 1468 r. Po jego śmierci stan Generalny spotkał się w Tours w 1484 r. Było to ważne zgromadzenie, składający się z ponad 250 osób, w tym po raz pierwszy przedstawiciele obszarów wiejskich. Niewiele jednak udało się osiągnąć, a korona nie dotrzymała obietnicy ponownego zgromadzenia stanów w 1486 r. Ludwik XII wezwał stan generalny tylko raz podczas 17-letniego panowania.
Bitwa pod Poitiers Bitwa pod Poitiers , olej na płótnie, Eugène Delacroix, 1830. Art Media/Heritage-Images
ile lat miał król tut, kiedy umarł?
Można powiedzieć, że pod koniec XV wieku stan generalny osiągnął swoje główne cechy, ale nie był ani nigdy nie miał się stać instytucją. Ponieważ królowie nałożyli już stały podatek bezpośredni w całej Francji (taille), po 1500 roku mogli obyć się bez Stanu Generalnego w normalnych czasach. Franciszek I, który panował od 1515 do 1547 roku, nigdy nie wezwał Stanu Generalnego , który potem spotkał się tylko w czasach kryzysu, na przykład podczas wojen religijnych pod koniec XVI wieku. Stany generalne z 1614 r., sprawowane w okresie mniejszości Ludwika XIII, ujawniły jedną z głównych słabości tego organu – niezdolność trzech zakonów do porozumienia z powodu sprzecznych interesów. Stan III odmówił zgody na zniesienie urzędów, chyba że szlachta zrzeknie się części swoich przywilejów, a zebranie zakończyło się bezczynnie. Co więcej, stan III został osłabiony przez skłonność jego członków do wchodzenia do stanu szlacheckiego przez magistrat lub przez funkcje urzędowe ( szlachetność sukni ).
Kolejne i ostatnie spotkanie stanów generalnych odbyło się na początku Rewolucji Francuskiej (1789), w obliczu kryzysu finansowego, powszechnej agitacji i słabnącej władzy króla. Deputowani III stanu, obawiając się, że w każdej próbie reform zostaną zdominowane przez dwa uprzywilejowane porządki, doprowadzili do utworzenia rewolucyjnego Zgromadzenia Narodowego (17 czerwca), sygnalizując koniec reprezentacji opartej na tradycyjnych klasach społecznych.
Auguste Couder: Otwarcie Stanów Generalnych, 5 maja 1789 r. Otwarcie Stanów Generalnych, 5 maja 1789 r. , olej na płótnie, Auguste Couder, 1839; w Muzeum Historii Francji, Pałacu Wersalskim. Archiwum Hultona/Getty Images
