To prawdopodobnie najbardziej śmiercionośna masakra rdzennych Amerykanów w historii Stanów Zjednoczonych. Zanim to się skończyło, aż 500 osób zmarło. Jednak niewielu zna nawet dziś jego nazwę. Oto historia masakry w Bear River.
Rdzenni Amerykanie z północno-zachodniej części regionu Shoshone od niepamiętnych czasów mieszkali w pobliżu Bear River w stanie Idaho. Shoshone byli w stanie z łatwością żyć z ziemi wokół rzeki, którą znali jako „ Boa Ogoi , ”Łowienie ryb i polowanie latem oraz oczekiwanie na ostrą zimę w naturalnym schronieniu utworzonym przez wąwozy rzeki. Dopiero na początku XIX wieku Szoszoni po raz pierwszy zetknęli się z Europejczykami, traperami futer, którzy nazwali ten obszar „Doliną Skrytek”.
Zgodnie z historią, która rozgrywała się już niezliczoną ilość razy w Ameryce, stosunki między białymi a tubylcami były przyjazne, choć z początku ostrożne. Kiedy jednak w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XIX wieku biali osadnicy, zwabieni złotem i lądem, zaczęli na poważnie wkraczać na terytorium Szoszonów, stosunki między obiema grupami stały się napięte, a następnie gwałtowne.
To właśnie w tej epoce mormoni pod wodzą Brighama Younga osiedlili się w pobliżu Shoshone i zgłosili własne roszczenia do ziemi. Chociaż Young zachęcał Szoszonów do polityki ustępstw, mówiąc swoim wyznawcom, że lepiej ich „karmić niż walczyć”, napływ ludzi w połączeniu z surowymi zimami w Idaho wkrótce sprawił, że na tym terytorium zaczęło brakować żywności, co nieuchronnie doprowadziło do wzrostu napięcia .
Po głodzie szybko nastąpił strach i złość. Biali osadnicy wkrótce zaczęli postrzegać Szoszonów jako żebraków, podczas gdy Szoszoni, co zrozumiałe, stawali się defensywni i zdenerwowani, gdy ich terytorium było zabierane po kawałku.
W 1862 roku Shoshone Chief Bear Hunter zdecydował, że nadszedł czas, aby uderzyć przeciwko białym i zaczął przeprowadzać naloty na stada bydła i atakować bandy górników.
_____________ i __________ są składnikami rybosomów.
Podczas gdy potyczki między białymi a Shoshone trwały, mieszkańcy Salt Lake City błagali o pomoc rząd Stanów Zjednoczonych, który w odpowiedzi wysłał pułkownika Patricka Connora, aby „wykonał czystą robotę dzikim”. Gdy żołnierze szli w kierunku zimowego obozowiska Szoszonów, podobno pojawiło się kilka znaków ostrzegawczych przed rozlewem krwi.
Jeden ze starszych Szoszonów, imieniem Tindup, podobno śnił, że „widział, jak jego ludzie zabijają żołnierze-kucyk” i ostrzegł ich, by padli w nocy (podobno przeżyli masakrę). Inna historia głosi, że biały właściciel pobliskiego sklepu spożywczego, który był przyjacielem Szoszonów, zwietrzył ruchy wojsk i próbował ostrzec plemię, ale wódz Sagwitch wierzył, że mogą dojść do pokojowej osady.
Niestety, szef bardzo się mylił.
Rankiem 29 stycznia 1863 roku Chief Sagwitch wynurzył się w temperaturach poniżej zera i zauważył dziwną mgłę zbierającą się na urwisku nad rzeką w pobliżu dzisiejszego Preston w stanie Idaho. Gdy mgła zaczęła przesuwać się z nienaturalną prędkością w kierunku obozowiska, wódz zdał sobie sprawę, że nie jest to naturalna mgła, ale oddech amerykańskich żołnierzy widoczny w surowym mrozie tak strasznym, że na wąsach żołnierzy uformowały się sople.
Wódz krzyknął wtedy, aby jego lud się przygotował, ale było już za późno.
Kiedy żołnierze rzucili się w głąb wąwozu, strzelali do każdego żywego człowieka: mężczyzn, kobiet i dzieci, wszystkich zabitych bez litości. Niektórzy Szoszoni próbowali uciec, wskakując do lodowatej rzeki, która wkrótce była pełna „martwych ciał i krwistoczerwonego lodu”. według jednego sołtysa .
Dokumenty armii Stanów Zjednoczonych opisywały ten krwawy dzień jako „Bitwę pod Niedźwiedziem”. Szoszoni pamiętają to jako „masakrę Boa Ogoi”. Większość ludzi spoza Szoszonów dziś zna to jako masakrę w Bear River.
Dziś historycy szacują, że była to masakra w Bear River najbardziej śmiercionośne w historii takich wydarzeń między rdzennymi Amerykanami a armią USA . Biorąc pod uwagę niepełne dane dotyczące ofiar, to przerażające rozróżnienie pozostaje jednak przedmiotem dyskusji.
co spowodowało bojkot autobusu w Montgomery
Niemniej jednak szacunki dotyczące ofiar masakry na rzece Bear River wahają się od 250 do ponad 400 Shoshone (przy czym zginęło około 24 Amerykanów). Jeden z pionierów z Danii, który natknął się na pole bitwy, twierdził, że policzył aż 493 ciała.
Nawet na dolnym końcu spektrum liczba zmarłych w Bear River przewyższa liczbę osób, które według szacunków zginęły podczas masakry w Sand Creek (230 zabitych Cheyenne w 1864 r.), Marias Massacre (173-217 Blackfeet w 1870 r.), A nawet Wounded Knee Massacre (150-300 Sioux w 1890).
Chociaż liczba ludzi zabitych podczas masakry na rzece Bear River może sprawić, że będzie to najbardziej śmiercionośna rzeź Indian amerykańskich dokonana przez żołnierzy w historii Stanów Zjednoczonych, dziś pozostaje ona stosunkowo mało znana.
Historycy spekulują, że po części powodem tego było to, że wydarzyło się to w środku wojny secesyjnej: Amerykanie byli mniej zainteresowani dalekim zachodem niż krwawymi bitwami między wojskami Unii i konfederatów na wschodzie. W rzeczywistości w tamtym czasie tylko kilka gazet w Utah i Kalifornii w ogóle donosiło o masakrze.
Obszar ten został uznany za narodowy zabytek historyczny dopiero w 1990 roku. W 2008 roku Shoshone Nation zakupił ziemię, a dziś masakrę Bear River upamiętnia prosty kamienny pomnik.
Po tym spojrzeniu na masakrę w Bear River, przeczytaj Wounded Knee Massacre . Następnie dowiedz się więcej o ludobójstwo ludności rdzennych Amerykanów .
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com