P-51 , nazywany również Mustang , jednomiejscowy, jednosilnikowy samolot myśliwski pierwotnie zaprojektowany i wyprodukowany przez North American Aviation dla Brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych (RAF), a później przyjęty przez Siły Powietrzne Armii USA (USAAF). P-51 jest powszechnie uważany za najlepszy wszechstronny silnik tłokowy wojownik II wojna światowa do wyprodukowania w znacznych ilościach.
Myśliwiec P-51 P-51 Mustang. Biblioteka Kongresu, Waszyngton, DC (nr neg. LC-USW361-496)
P-51 Cztery samoloty myśliwskie P-51 Mustang Sił Powietrznych Armii USA w formacji nad włoską wsią podczas II wojny światowej. Archiwum Hultona/Getty Images
ile lat miał król tut, kiedy umarł?
P-51 powstał z propozycji z kwietnia 1940 złożonej do Brytyjskiej Komisji Zakupów Samolotów przez głównego projektanta North American Aviation, J.H. (holenderski) Kindelberger, aby zaprojektować myśliwiec od podstaw, zamiast produkować na licencji inny myśliwiec, Curtiss P-40. W rezultacie powstał wykończony dolnopłat napędzany chłodzonym cieczą rzędowym silnikiem Allison. Inne myśliwce napędzane przez Allisony bez turbodoładowania, w szczególności P-40 i P-39, pokazały przeciętny osiągi, a Departament Wojny USA zarezerwował produkcję turbosprężarek dla czterosilnikowych bombowców (w tym momencie jedynym wyjątkiem był P-38 Lightning). Niemniej jednak, wykorzystując dane eksperymentalne uzyskane z amerykańskiego Narodowego Komitetu Doradczego ds. Lotnictwa, zespół Kindelbergera osiągnął gigantyczny skok wydajności. Ich konstrukcja, nazwana przez Brytyjczyków Mustangiem, miała skrzydło laminarne o niskim oporze i wydajny układ chłodzenia silnika, który zapewniał mu wyjątkową prędkość i zasięg. Miał maksymalną prędkość około 390 mil (630 km) na godzinę i zasięg bojowy około 750 mil (1200 km). Zastosowanie zewnętrznych zbiorników zrzutowych prawie podwoiło jego zasięg operacyjny do 1375 mil (2200 km). Jedyną wadą Allison był brak wydajnej turbosprężarki na dużych wysokościach, co ograniczało samolot do operacji na małych wysokościach poniżej 15 000 stóp (4600 metrów). Mustang po raz pierwszy poleciał w październiku 1940 r., wszedł do produkcji w maju 1941 r., a w kwietniu 1942 r. rozpoczął działania bojowe w RAF. Wyprodukowano około 1579 Mustangów napędzanych silnikiem Allison. Były zazwyczaj wyposażone w dwa karabiny maszynowe kalibru .50 na nosie i cztery karabiny maszynowe kalibru .30 na skrzydłach, chociaż jeden model miał cztery działka 20 mm, a drugi (A-36A) był bombowcem nurkującym dla USAAF . Służyły jako myśliwce na niskich wysokościach i jako samoloty fotorozpoznawcze dalekiego zasięgu pod Przeznaczenie F-6, głównie z RAF.
Myśliwiec P-51 P-51 Mustang w locie. Agencja Badań Historycznych Sił Powietrznych
W międzyczasie Brytyjczycy eksperymentowali z Mustangami wyposażonymi w potężny silnik Rolls-Royce Merlin i odkryli, że wydajna mechaniczna sprężarka Merlina zapewniała myśliwcowi wyjątkowe osiągi na dużych wysokościach. Ameryka Północna szybko poszła w ich ślady. Merlin był już produkowany na licencji w Stanach Zjednoczonych przez Packard Motor Company, a latem 1943 napędzane przez Packard Merlin samoloty P-51 zjeżdżały z linii montażowej w Ameryce Północnej. Samoloty P-51 z napędem Merlin, wyposażone w zrzucane zbiorniki zrzutowe, miały zasięg operacyjny ponad 1600 mil (2500 km) i w połowie grudnia 1943 r. zorganizowały pierwszą misję eskortową bombowców dalekiego zasięgu nad Niemcami. nad czołowymi niemieckimi myśliwcami, ja 109 i Fw 190 . Wyższość P-51 była szczególnie widoczna powyżej 20 000 stóp (6 000 metrów). Do marca 1944 roku P-51 były dostępne w dużych ilościach i w połączeniu z czołgami zrzutowymi P-47 Pioruny i P-38, zmierzyły się z Luftwaffe na dziennym niebie nad Niemcami.
Amerykańskie samoloty P-51 P-51 zostały załadowane na pokład brytyjskiego lotniskowca w Liverpoolu w Anglii, 1 lutego 1944 r. Agencja Badań Historycznych Sił Powietrznych
Obezwładniające straty, które wcześniej poniosły amerykańskie bombowce, zostały następnie drastycznie zmniejszone: w październiku 1943 r. aż 9,1 procent lotów bombowych 8. Sił Powietrznych, którym przypisuje się atakowanie ich celów, nie powróciło, a dalsze 45,6% zostało uszkodzonych. W lutym 1944 roku analogiczne liczby spadły do 3,5 procent i 29,9 procent. Od tego momentu Niemcy były praktycznie pod całodobowym bombardowaniem. Choć mniej liczebny, P-51 mógł penetrować głębiej w niemiecką przestrzeń powietrzną niż inne myśliwce amerykańskie i był lepszy w walce powietrze-powietrze; w ten sposób odegrała nieproporcjonalnie dużą rolę w pokonaniu Luftwaffe.
Około 1500 Mustangów napędzanych silnikiem Merlina było wykorzystywanych przez RAF do wykonywania zadań przy świetle dziennym w Europie, a samolot został wyprodukowany na licencji w Australii pod koniec wojny. Kilka zostało dostarczonych do nacjonalistycznych Chin. Najszerzej produkowaną wersją była P-51D . Wyposażony w baldachim z pleksiglasu zapewniający widoczność dookoła, leciał z maksymalną prędkością około 440 mil (700 km) na godzinę, osiągnął pułap operacyjny prawie 42 000 stóp (12 800 metrów) i był uzbrojony w sześć skrzydeł zamontowanych Karabiny maszynowe 0,50 cala (12,7 mm). Twarde punkty pod każdym skrzydłem pozwoliły na zamontowanie P-51D w 500-funtowych (230-kg) bombach lub trzystrzałowych 4,5-calowych (114-mm) wyrzutniach rakiet, wzmacnianie jego możliwości jako platformy bliskiego wsparcia powietrznego. Począwszy od wiosny 1945 roku nadlatywały późniejsze wersje Mustanga przeznaczone do operacji na ekstremalnie dalekich dystansach. Japonia z baz na Marianach. Fotograficzna wersja rozpoznawcza Mustanga, F-6, była używana we wszystkich teatrach wojny zarówno przez USAAF, jak i RAF. W przeciwieństwie do fotorekonesansowych wersji P-38, F-6 zachował swoje uzbrojenie, będąc używanym głównie w operacjach na niskich wysokościach, gdzie być może będzie musiał się bronić. Lubiany przez tych, którzy nim latali, Mustang nie był pozbawiony wad; nieostrożny transfer paliwa może spowodować przekroczenie tolerancji środek ciężkości i problemy ze sterowaniem, a silnik chłodzony cieczą, z płaszczem chłodzącym, chłodnicami i przewodami, był znacznie większy wrażliwy do walki z uszkodzeniami niż chłodzony powietrzem radialny P-47 (co czyni go preferowaną maszyną do ataku naziemnego).
Tuskegee Airmen Tuskegee Airman Edward Gleed pozujący przed P-51D Mustang, Ramitelli, Włochy, marzec 1945. Toni Frissell Collection/Library of Congress, Waszyngton, DC (LC-F9-02-4503-330-07)
Myśliwiec P-51 P-51D Mustang. 167. Skrzydło Transportu Powietrznego, Powietrzna Gwardia Narodowa Wirginii Zachodniej.
W Stanach Zjednoczonych wyprodukowano około 13 300 Mustangów napędzanych silnikiem Merlin. Chociaż kontrakty produkcyjne zostały anulowane pod koniec wojny, P-51 pozostawał w służbie Sił Powietrznych jeszcze przez kilka lat. P-51, niektóre wyjęte z kulek na mole, były używane do misji szturmowych na początku lat wojna koreańska (1950-53). Mustangi były również używane przez siły nacjonalistyczne w Chińska wojna domowa i przez Izrael w inwazji na Synaj w 1956 roku. P-51 nadal służyły w mniej rozwiniętych krajach do lat 60., a ostatnio walczyły w rękach Salwadoru podczas wojny piłkarskiej z Hondurasem w 1969 roku.
jaka jest rola energii świetlnej w fotosyntezie?
Kobiety pilotki służby powietrznej Geri Nyman (z lewej) i Betty Blake, członkinie WASP, stojące przed P-51 Mustangiem w bazie sił powietrznych Luke w Arizonie, 2010 r. Zdjęcie sił powietrznych USA: Airman 1st Klasa Ronifel Yasay
myśliwiec Myśliwce w formacji na pokazie lotniczym w bazie lotniczej Langley w stanie Wirginia. Od lewej: A-10 Thunderbolt II, F-86 Sabre, P-38 Lightning i P-51 Mustang. Ben Bloker/USA Siły Powietrzne
