Renifer , ( Tarandus Rangifer ), w Ameryce Północnej o nazwie karibu , gatunek jeleń (rodzina jeleniowatych) znaleziona w arktycznej tundrze i sąsiadujący lasy borealne z Grenlandia , Skandynawia , Rosja , Alaska i Kanada. Renifery zostały udomowione w Europie. Istnieją dwie odmiany lub ekotypy: renifer tundry i renifer leśny (lub leśny). Renifer z tundry migrować między tundrą a lasem w ogromnych stadach liczących do pół miliona w rocznym cyklu obejmującym aż 5000 km (3000 mil). Renifery leśne są znacznie mniej liczne.
karibu byk Karibu lub renifer, byk ( Tarandus Rangifer ). Jen i Des Bartlett/Bruce Coleman Inc.
Okres ciąży u reniferów wynosi siedem i pół miesiąca.
Żywotność renifera wynosi około 15 lat na wolności i 20 lat w niewoli.
Renifery i karibu to te same zwierzęta. Renifery w Ameryce Północnej nazywane są karibu. Występują w arktycznej tundrze i przyległych lasach borealnych Grenlandii, Skandynawii, Rosji, Alaski i Kanady.
kto był menes i co zrobił?
Renifery to jedyny gatunek jelenia, w którym samice mają poroże; we wszystkich innych gatunkach jeleni mają je tylko samce.
Zimą renifery polegają na wysokowęglowodanowych porostach zwanych mchem chrobotkowym, do których docierają, kopiąc kratery w śniegu. Cielę podąża za matką i dzieli się tym pokarmem. Renifery przetrwają na tej niskobiałkowej diecie dzięki recyklingowi mocznika (zwykle produktu odpadowego) w układzie pokarmowym i wykorzystaniu zawartego w nim azotu.
Duże samce mogą mieć ponad 1,2 metra (3,9 stopy) wysokości w kłębie i przekraczać 250 kg (550 funtów) wagi; samice są nieco mniejsze. Renifer ma głęboko rozszczepiony kopyta, aby stopy mogły się rozłożyć na śniegu lub miękkim podłożu; są też dobrymi pływakami. Kolor waha się od białawego zimą do brązowego latem. Ciężkie włosy ochronne są wydrążone, co zwiększa właściwości izolacyjne sierści. Poroże z maksymalnie 44 punktami może u samców urosnąć do 1,4 metra; jest to jedyny gatunek jelenia, u którego samice mają również poroże.
renifer Renifer w Finlandii. 3355m/Fotolia
Renifery dojrzewają jako roczniaki, jeśli ich odżywianie jest dobre, chociaż samce nie mogą konkurować o samice aż do czwartej jesieni, kiedy ich poroże i masa ciała (które są ze sobą skorelowane) urosną wystarczająco duże. Rukowisko występuje w październiku i trwa tylko 11 dni. samce tundry, zagregowany z tysiącami samic na jesień migracja , oceniaj wizualnie wielkość poroża innych samców, a tym samym generalnie unikaj poważnych walk. Z drugiej strony renifery leśne bronią dyskretnych haremów i walczą zacieklej. W obu odmianach jedno cielę rodzi się w maju lub czerwcu po siódmym miesiącu ciąży. Cielę szybko rośnie na mleku matki, które jest bogatsze niż mleko innych zwierząt kopytnych. Po miesiącu może jeść świeży wzrost roślin, a po trzech miesiącach może przeżyć, jeśli matka umrze, ale zwykle odsadzenie następuje po pięciu do sześciu miesiącach. Połowa wszystkich urodzonych cieląt może zostać zabita przez wilki, niedźwiedzie i rysie. Długowieczność wynosi około 15 lat na wolności, 20 lat w niewoli.
karibu karibu lub renifer ( Tarandus Rangifer ). Dziekan Biggins/USA Służba ds. Ryb i Dzikiej Przyrody
Renifery leśne euroazjatyckie i amerykańskie żyją w grupach rodzinnych liczących od 6 do 13 osób, a zasięg sezonowy wynosi 500 km2 (190 mil kwadratowych) lub mniej. Renifery tundry spędzają zimę rozproszone w lasach, ale agregat wiosną migrować do tundry; jesienią znów gromadzą się, by wrócić do lasu. Pokarmem letnim jest trawa, turzyca, zielone liście krzewów oraz nowe przyrosty modrzewia, wierzby i brzozy; grzyby są poszukiwane późnym latem. Zimą metabolizm spowalnia, a renifery polegają na wysokowęglowodanowych porostach zwanych mchem reniferowym, do których docierają, kopiąc kratery w śniegu. Cielę podąża za matką i dzieli się tym pokarmem. Renifery przetrwają na tej niskobiałkowej diecie dzięki recyklingowi mocznika (zwykle produktu odpadowego) w układzie pokarmowym i wykorzystaniu zawartego w nim azotu. Samice trzymają poroże przez całą zimę, co umożliwia im obronę żerujących kraterów przed sobą oraz samcami, które zrzucają poroże wkrótce po powstaniu rykowiska.
caribou Caribou migruje, Arctic National Wildlife Refuge, Alaska. Amerykańska Służba ds. Ryb i Dzikiej Przyrody
Caribou w Labrador, Kanada Caribou w pobliżu Happy Valley-Goose Bay, południowo-wschodni Labrador, Kanada. Nigel Bean/Biblioteka Obrazów Przyrody
Dowiedz się o wpływie globalnego ocieplenia na szwedzkie renifery Wpływ globalnego ocieplenia na szwedzkie renifery. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Moguncja Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
W Ameryce Północnej żyje około 3,5 miliona karibu, a w Eurazji, głównie w Rosji, może 1 milion dzikich reniferów. W północnej Europie żyje prawie 3 miliony krajowych reniferów. Są ważne dla tradycyjnych pasterzy, takich jak Lapończycy ze Skandynawii i Rosji, którzy wykorzystują je jako zwierzęta juczne i pociągowe oraz do mięso , mleko i skóry; z poroża wyrzeźbiono narzędzia i totemy. W lecie pasterze używają łodzi, aby kierować stada na wyspy przybrzeżne. W lasach północno-wschodniego regionu Da Hinggan Chiny Ewenkowie używają reniferów jako zwierząt jucznych i wierzchowców, a niewielka liczba pasterzy Tsaatan (Dhukha) na północy Mongolia wykorzystywać hodowane przez siebie renifery na różne sposoby.
Sami zbierają renifery Sami zbierają swoje renifery przed rozpoczęciem wiosennej migracji, niedaleko Kautokeino w Norwegii. Bryan i Cherry Alexander
Z dziewięciu rozpoznanych podgatunków dwa to ekotypy leśne, jeden żyjący w Ameryce Północnej, a drugi w Eurazji. Dowody skamieniałości z Alaski wskazują, że ewoluowały one w późnej epoce pliocenu (od 3,6 mln do 2,6 mln lat temu). Podczas ostatniego zlodowacenia ( widzieć epoka lodowcowa ) ponad 11 700 lat temu polowali na nie lud Clovis z Nowy Meksyk i przez wiele plemion z wczesnej epoki kamienia w południowej Europie.
karibu gruszkowe karibu gruszkowe ( Rangifer tarandus pearyi ). Paul Loewen—iStock/Thinkstock
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com