Św. Jan Apostoł , nazywany również Św. Jan Ewangelista lub Święty Jan Boski , (rozkwitł I wiekto; Święto zachodnie 27 grudnia; Święta wschodnie 8 maja i 26 września), jedno z Dwunastu Apostołów z Jezus i tradycyjnie uważany za autora trzech listów Jana , czwartej Ewangelii i prawdopodobnie Objawienie dla Jana w Nowym Testamencie. Odegrał wiodącą rolę we wczesnym kościele at Jerozolima .
jakim typem rządu jest republikaNajpopularniejsze pytania
Synowie Zebedeusza (rybaka) i Salome, św. Jan i jego starszy brat św. Jakub byli jednymi z pierwszych uczniów powołanych przez Jezus . Wraz ze św. Piotrem tworzyli zarodek bliskich uczniów. Na Zachodzie John jest przedstawiany jako młody mężczyzna bez brody. W sztuce bizantyjskiej wydaje się stary, z długą białą brodą i włosami.
John zajmował autorytatywne stanowisko w wczesny kościół , o czym świadczy jego wizyta u św. Piotra w Samarii, aby położyć ręce na nowo nawróconych. Odegrał kluczową rolę w konwersji Święty Paul . Uważano, że Jan sprzeciwiał się przyznawaniu poganie członkostwo w kościele, ale dowody w tym względzie są niejasne.
Według tradycja chrześcijańska , Jan jest autorem trzech listów (1 Jana, 2 Jana i 3 Jana). Przypisuje mu się również napisanie czwartej biblijnej narracji Ewangelii i prawdopodobnie Objawienie dla Jana ; jednak odbyła się poważna dyskusja na temat rzeczywistej tożsamości autorów tych dzieł.
Ewangelia Marka wskazuje na męczeństwo Jana, ale jego śmierć jako death męczennik jest nieznany. Teolog Tertulian donosił, że Jan został zanurzony we wrzącym oleju, ale cudem wyszedł bez szwanku. W oryginale apokryficznym Dzieje Jana umiera apostoł; jednak późniejsze tradycje zakładają, że wstąpił do nieba. Oficjalnie grób apostoła znajduje się w Efez .
Brytyjczycy przeprowadzili słynną ewakuację z
Jan był synem Zebedeusza, rybaka z Galilei, i Salome. Jan i jego brat St. James byli jednymi z pierwszych uczniowie nazwany przez Jezus . W Ewangelii według Marka jest on zawsze wymieniany po Jakubie i bez wątpienia był młodszym bratem. Jego matka należała do tych kobiet, które służyły kręgowi uczniów. Jakub i Jan zostali nazwani przez Jezusa Boanerges, czyli synami gromu, być może z powodu pewnych cech charakteru, takich jak gorliwość opisana w Ewangelii Marka 9:38 i Łukasza 9:54, kiedy Jan i Jakub chcieli przywołać ogień z nieba, aby ukarać miasta Samarytan, które nie przyjęły Jezusa. Jan i jego brat wraz ze św. Piotrem tworzyli wewnętrzne jądro intymny uczniów. W czwartej Ewangelii, przypisywanej przez wczesną tradycję Janowi i znanej formalnie jako Ewangelia według Jana, synowie Zebedeusza są wymienieni tylko raz, jako przebywający na brzegu Morza Tyberiadzkiego, kiedy pojawił się zmartwychwstały Pan. Z tekstu nie wynika jasno, czy uczeń, którego kochał Jezus (który nigdy nie został nazwany) wspomniany w tej Ewangelii ma być utożsamiany z Janem (również bez imienia).
Jana autorytatywny Pozycję w kościele po Zmartwychwstaniu pokazuje jego wizyta u św. Piotra w Samarii, aby tam położyć ręce na nowo nawróconych. To do Piotra, Jakuba (nie brata Jana, ale brata Jezusa) i Jana, Święty Paul z powodzeniem przedstawił swoje nawrócenie i misję do uznania. Nie wiadomo, jakie stanowisko Jan zajmował w sporze dotyczącym dopuszczenia pogan do kościoła; dowody są niewystarczające dla teorii, że szkoła joannitów była przeciwna Pawłowi – tj. sprzeciwiała się przyznawaniu poganom członkostwa w kościele.
Św. Jan Ewangelista Św. Jan Ewangelista, tablica z kości słoniowej, karolińska, początek IX w.; w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. Ogólnie 18,3 × 9,4 × 0,7 cm. Zdjęcie: Katie Chao. Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork, The Cloisters Collection, 1977 (1977.421)
Dalsza historia Johna jest niejasna i przechodzi w niepewne mgły… legenda . Pod koniec II w. Polikrates, biskup Efez , twierdzi, że grób Jana znajduje się w Efezie, utożsamia go z ukochaną uczeń i dodaje, że był księdzem, noszącym tablicę kapłańską, obaj męczennik i nauczyciela. O tym, że Jan zmarł w Efezie, mówi również św. Ireneusz, biskup Lyonu około 180to, który mówi , że Jan napisał swoją Ewangelię i listy w Efezie i Objawienie w Patmos . W III wieku dwa rywalizujące ze sobą miejsca w Efezie dostąpiły zaszczytu bycia apostoła mogiła. Jeden ostatecznie uzyskał oficjalne uznanie, stając się sanktuarium w IV wieku. W VI wieku słynęła uzdrawiająca moc pyłu z grobu Jana (wspomina o nim frankoński historyk św. Grzegorz z Tours). W tym czasie również kościół w Efezie twierdził, że posiada autograf Czwartej Ewangelii.
Ewangelie w Lindisfarne Wzory przeplotu na pierwszej stronie Ewangelii według Jana z Ewangelii w Lindisfarne, Hiberno-Saxon, VIII w. (Biblioteka Brytyjska, Cotton Nero D. IV, k. 211). Dzięki uprzejmości powierników Biblioteki Brytyjskiej
Legenda była również aktywna na Zachodzie, szczególnie stymulowana przez fragment z Marka 10:39, który zawiera wzmianki o męczeństwie Jana. Tertulian, teolog północnoafrykański z II wieku, donosi, że Jan został zanurzony we wrzącym oleju, z którego cudem uciekł bez szwanku. W VII wieku scena ta była przedstawiana w bazylice na Lateranie i znajdowała się w Rzym przy Bramie Łacińskiej, a w niektórych tradycjach wciąż obchodzony jest cud. W oryginalnej formie apokryficznej Dzieje Jana (druga połowa II wieku) apostoł umiera, ale w późniejszych tradycjach zakłada się, że wstąpił do nieba jak Henoch i Eliasz . Dzieło zostało potępione jako gnostyczna herezja w 787 r.to. Inna popularna tradycja, znana św. Augustynowi, głosiła, że ziemia nad grobem Jana falowała, jakby apostoł jeszcze oddychał.
która sztuczna droga wodna łączy Ocean Spokojny z Oceanem Atlantyckim?
legendy który najbardziej przyczynił się do średniowieczny ikonografia wywodzi się głównie z apokryficzny Dzieje Jana. Te Dzieje są również źródłem poglądu, że Jan został uczniem jako bardzo młody człowiek. Ikonograficznie młody typ bez brody jest wczesny (jak w sarkofagu z Rzymu z IV wieku) i ten typ stał się preferowany (choć nie tylko) na średniowiecznym Zachodzie. W świecie bizantyjskim ewangelista jest przedstawiany jako stary, z długą siwą brodą i włosami, zwykle niosący swoją Ewangelię. Jego symbolem jako ewangelisty jest orzeł. Ze względu na natchnione wizje z Księgi Objawienia, Bizancjum kościoły nazywały go teologiem; tytuł pojawia się w bizantyjskich rękopisach Objawienia, ale nie w rękopisach Ewangelii.
iluminacja rękopisu św. Jana Ewangelisty, iluminacja rękopisu z Ewangelii z Lindisfarne, koniec VII wieku. Photos.com/Thinkstock.
Św. Jan Apostoł Św. Jan Apostoł, na Patmos, piszący Księgę Objawienia, fragment obrazu z XIV wieku; w Städelsches Kunstinstitut we Frankfurcie, Niemcy. Muzeum Städel, Frankfurt nad Menem, Niemcy
