Ludwig van Beethoven: Symfonia nr 5 c-moll , op. 67 Fragment I części Allegro con brio Beethovena Symfonia nr 5 c-moll , op. 67; z nagrania z 1951 roku Wiedeńskiej Orkiestry Symfonicznej pod dyrekcją Otto Klemperera. Cefidom/Encyklopedia Universalis
Symfonia nr 5 c-moll op. 67 , dzieło orkiestrowe niemieckiego kompozytora Ludwig van Beethoven , powszechnie rozpoznawany przez złowieszczy czterodźwiękowy motyw otwierający – często interpretowany jako musical demonstracja losu pukającego do drzwi – który powraca w różnych postaciach na całym świecie kompozycja . Prawykonanie symfonii 22 grudnia 1808 r Wiedeń , i wkrótce stał się standardem, względem którego mierzono wiele innych symfonii.
Beethoven na co dzień pracował nad kilkoma kompozycje równocześnie. Krótko po zakończeniu Symfonia nr 3 Es-dur ( Heroiczny ) w 1803 zaczął pisać utwór znany obecnie jako now Symfonia nr 5 c-moll , ale początkowy postęp był powolny i dopiero w latach 1807–08 zaczął intensywnie pracować nad utworem. W międzyczasie zaczął pisać kolejną symfonię, znaną obecnie jako Symfonia nr 6 F-dur ( Pasterski ). Beethoven ukończył obie symfonie prawie w tym samym czasie w 1808 roku, a ich premiera odbyła się razem w tym samym programie wyłącznie Beethovenowskim. Jednak podczas tego pierwszego występu Pasterski nosił numer pięć. Gdzieś pomiędzy premierą a publikacją Beethoven zmienił numerację obu kompozycji: c-moll stał się V Symfonia , a F-dur stał się Szósta Symfonia .
Ludwig van Beethoven Ludwig van Beethoven, portret autorstwa Josefa Karla Stielera. Archiwum historii uniwersyteckiej/UIG/Shutterstock.com
Krytycy muzyczni niewiele mieli do powiedzenia na temat symfonii c-moll podczas jej premiery, ale półtora roku później kolejne wykonanie utworu otrzymało bardzo przychylną recenzję Ogólna gazeta muzyczna (Ogólny Dziennik Muzyczny):
Świecące promienie przebijają się przez głęboką noc tego królestwa i stajemy się świadomi ogromnych cieni, które wznoszą się i opadają, zbliżają się do nas i wycierają nas ale nie ból niekończącej się tęsknoty, w którym każda przyjemność, która wezbrała w dźwiękach świętowania, tonie i zanika, i tylko w tym bólu – miłości, nadziei, radości (pochłaniającej siebie, ale nie niszczącej), która chce rozerwać nasze pierś z pełną harmonią wszystkich namiętności – żyjmy jak zachwyceni wizjonerzy!
Niewielu recenzentów w XXI wieku pisze z tak opisową energią, być może dlatego, że niewielu recenzentów muzycznych to powieściopisarze, kompozytorzy i malarze. Recenzentem w tym przypadku był jednak wytrawny niemiecki artysta E.T.A. Hoffmanna .
Symfonia nr 5 przeszła wiele analiz od czasów Hoffmanna oszacowanie , a jego pierwsze cztery nuty przyciągnęły dużą uwagę. Wysokości i rytm tych nut — trzy G o jednakowym czasie trwania, po których następuje przedłużone es (poniżej G) — częściowo zarysowują akord c-moll i ostatecznie zapowiadają tonację domową symfonii. Co może ważniejsze, stanowią one rytmiczną i melodyczną kotwicę całej kompozycji. Sam Beethoven rzekomo opisał tę postać jako los pukający do drzwi. To jest sugestywny obraz, ale źródło atrybucja , były przyjaciel Beethovena, Anton Schindler, był znany z tego, że nie pozwalał, aby fakty stanęły na drodze dobrej historii. W każdym razie pojęcie tematu losu, czy motywu losu, pozostało popularne.
W całej sonatowej części pierwszej części symfonii, Allegro con brio, główny motyw przybiera różne postacie – czasem złowieszcze, czasem triumfalne – migrując z jednej sekcji orkiestry do drugiej, przesuwając się do różnych środków wysokości i brzmiąc w innym dynamiczny poziomy. Pod koniec tego ruchu krótkie solo na obój oferuje wzruszający kontrast z otaczającą go muzyczną burzą. Bardziej liryczna część druga, Andante con moto, składa się z dwóch naprzemiennych tematów w: zmiana Formularz. Ogólny rytm motywu losu to istotny w drugim temacie ruchu. Część trzecia, Allegro, obsadzona jest jako scherzo i trio. Rozpoczyna się łagodnie, motywem wykorzystującym rytm losu. Ten rytm szybko eksploduje, zanim przejdzie w śmiałą i ruchliwą kulminację w sekcji tria. Pierwsze nastroje scherza powracają bardzo cicho, po czym symfonia pogrąża się bez przerwy w płonącej czwartej i ostatniej części. Podobnie jak część trzecia, finał nosi etykietę Allegro i podobnie jak część druga zawiera rytm losu w temacie drugim. Finał powraca do formy sonatowej pierwszej części, ale kończy się bardzo energicznym ogon która rośnie w tempie i głośności w miarę zbliżania się do zakończenia symfonii rytm .
Charakterystyczny motyw Beethovena V Symfonia ma ogromny urok daleko poza sferą muzyki klasycznej. W trakcie II wojna światowa na przykład siły alianckie użyły go do zasygnalizowania zwycięskiego momentu, ponieważ jego rytm – krótki, krótki, krótki, długi – odpowiadał rytmowi litery V w Kod Morse'a . W połowie lat 70. amerykański muzyk Walter Murphy wydał A Fifth of Beethoven, popularne nagranie disco oparte na charakterystycznym motywie i innych elementach pierwszej części symfonii. Postać losu pojawiała się również w wielu filmach i była wykorzystywana w reklamach telewizyjnych do promowania różnych produktów i usług, od alkoholi, przez sklepy spożywcze, po przeglądarkę internetową. Ponad dwa wieki po premierze Beethovena Symfonia nr 5 — zwłaszcza jego podstawowy, czterodźwiękowy motyw — pozostał niezwykle trwały.
Nowojorscy giganci ostatnia wygrana superbowl
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com