Kompromis na trzy piąte , kompromisowe porozumienie między delegatami ze stanów północnych i południowych na Konwencji Konstytucyjnej Stanów Zjednoczonych (1787), że trzy piąte populacji niewolników będzie liczone do określania podatków bezpośrednich i reprezentacji w Izba Reprezentantów .
Allyn Cox: Konwencja Konstytucyjna Konwencja Konstytucyjna , olej na płótnie mural Allyn Cox, 1973-74; w skrzydle Izby Reprezentantów Kapitolu, przedstawiający (od lewej) Alexandra Hamiltona, Jamesa Wilsona, Jamesa Madisona i Benjamina Franklina. Architekt Kapitolu
Wielu Ojców Założycieli przyznało, że niewolnictwo jest pogwałceniem ideału wolności, który był tak centralny dla rewolucja amerykańska , ale ponieważ byli oddani świętości praw własności prywatnej , zasadom ograniczonego rządu i dążeniu do harmonii międzysekcyjnej, nie byli w stanie podjąć odważnych działań przeciwko niewolnictwu. Co więcej, gruntowne przyjęcie przez Południowych Założycieli rolnictwa opartego na niewolnictwie i ich głęboko zakorzenionej rasy uprzedzenie umocniła bariery przeciw emancypacji. Że Kongres Kontynentalny usunął oświadczenie Thomasa Jeffersona dotyczące niesprawiedliwości handel niewolnikami (i, przez implikacja , niewolnictwo) z ostatecznej wersji Deklaracji Niepodległości jest symbolem determinacji Założycieli, by podporządkować kontrowersyjną kwestię niewolnictwa większemu celowi, jakim jest zapewnienie jedności i niepodległości Stanów Zjednoczonych.
Pomimo początkowych sporów dotyczących niewolnictwa w Konstytucyjny Konwencja z 1787 r., twórcy Konstytucji nadal uprzywilejowywali utrzymanie jedności nowych Stanów Zjednoczonych nad wykorzenieniem niewolnictwa, podejmując decyzję o ponownym rozproszeniu napięć na poszczególnych odcinkach w tej sprawie. W trakcie tworzenia nowego systemu rządów delegaci z małych i dużych stanów byli podzieleni w kwestii podziału reprezentacji ustawodawczej. Plan Wirginii, czyli dużego stanu, przewidywał dwuizbową władzę ustawodawczą z reprezentacją każdego stanu w oparciu o jego populację lub bogactwo; plan New Jersey, czyli małego stanu, proponował równą reprezentację każdego stanu w Kongresie. Ani duże, ani małe stany nie ustąpiły, ale impas został rozwiązany dzięki kompromisowi Connecticut, czyli Wielkiemu, który zaowocował ustanowieniem dwuizbowej władzy ustawodawczej z proporcjonalną reprezentacją w izbie niższej i równą reprezentacją stanów w izbie wyższej. .
jakie były siły sojusznicze w pierwszej wojnie światowej?
Sprawa, jak określić populację, nie była trywialna. Ponieważ nie udało się zapewnić zniesienia niewolnictwa, niektórzy delegaci ze stanów północnych starali się uzależnić reprezentację od wielkości wolnej populacji danego stanu. Z drugiej strony delegaci z Południa zagrozili opuszczeniem konwencji, jeśli nie policzono zniewolonych jednostek. Ostatecznie twórcy zgodzili się na kompromis, który wzywał do podziału reprezentacji w Izbie Reprezentantów na podstawie wolnej populacji stanu i trzech piątych zniewolonej populacji. Porozumienie to stało się znane jako kompromis trzech piątych:
Przedstawiciele i podatki bezpośrednie są dzielone między kilka państw, które mogą być włączone do tego Związku, zgodnie z ich odpowiednimi liczbami, które zostaną ustalone przez dodanie do całej liczby wolnych osób, w tym osób związanych ze służbą na okres lat, i z wyłączeniem Hindusów nieopodatkowanych, trzy piąte wszystkich innych Osób
Należy zauważyć, że ani słowo niewolnik ani słowo niewolnictwo pojawia się w tej klauzuli lub gdziekolwiek w niezmienionej Konstytucji.
Przyznanie państwom niewolnictwa prawa do liczenia trzech piątych ich populacji zniewolonych jednostek, jeśli chodzi o przydział przedstawicieli do Kongres oznaczało to, że państwa te będą w ten sposób wiecznie nadreprezentowane w polityce krajowej. Jednak ten sam stosunek miał być użyty do określenia federalnego wkładu podatkowego wymaganego od każdego stanu, zwiększając w ten sposób bezpośrednie federalne obciążenie podatkowe stanów niewolniczych. Do Konstytucji dodano również przepis dotyczący prawa zezwalającego na schwytanie zbiegłych niewolników wraz z moratorium do 1808 r. w sprawie jakiegokolwiek kongresowego zakazu importu niewolników, chociaż w międzyczasie poszczególne stany mogły zabronić importu niewolników, jeśli sobie tego życzyły.
