Z wodą , też pisane Wiara w czary , Wudu , Vodun , albo francuski Wiara w czary , tradycyjny afro-haitański religia . Vodou reprezentuje synkretyzm zachodnioafrykańskiej religii Vodun i rzymskokatolicki przez potomków Dahomejczyków, Kongo, Jorubów i innych grup etnicznych, którzy zostali zniewoleni i przetransportowani do kolonialnego Saint-Domingue (jak wówczas nazywano Haiti) i częściowo schrystianizowani przez rzymskokatolickich misjonarzy w XVI i XVII wieku. Słowo Vodou oznacza ducha lub bóstwo w języku Fon afrykańskiego królestwa Dahomej (obecnie Benin ).
Ceremonia Vodou Vodou, Jacmel, Haiti. Doron
czym był ruch praw obywatelskich?
Vodou to światopogląd obejmujący filozofia, medycyna, sprawiedliwość i religia. Jego podstawową zasadą jest to, że wszystko jest duchem. Ludzie to duchy zamieszkujące widzialny świat. Niewidzialny świat jest zamieszkany przez prawo (spirytusy), zagadka (arkana), niewidzialny (niewidzialny), dla niego (anioły) oraz duchy przodków i niedawno zmarłych. Uważa się, że wszystkie te duchy żyją w mitycznej krainie zwanej Ginen, kosmicznej Afryce. Bóg chrześcijanina Biblia jest rozumiany jako stwórca zarówno wszechświata, jak i duchów; duchy zostały stworzone przez Boga, aby pomóc Mu rządzić ludzkością i światem naturalnym.
Podstawowym celem i działalnością Vodou jest: siebie prawo (służ duchom) — ofiarowywanie modlitw i wykonywanie różnych obrzędów nabożnych skierowanych do Boga i poszczególnych duchów w zamian za zdrowie, ochronę i przychylność. Opętanie ducha odgrywa ważną rolę w religii afrohaitańskiej, podobnie jak w wielu innych religiach świata. Podczas obrzędów religijnych wierzący czasami wchodzą w stan podobny do transu, w którym wielbiciel może jeść i pić, tańczyć stylizowane tańce, udzielać ludziom rad natchnionych nadnaturalnie lub przeprowadzać zabiegi medyczne lub specjalne wyczyny fizyczne; akty te wykazują wcieloną obecność prawo wewnątrz oczarowanego wielbiciela. Aktywność rytualna Vodou (np. modlitwa, śpiew, taniec i gest) ma na celu udoskonalenie i przywrócenie równowagi i energii w relacjach między ludźmi oraz między ludźmi a duchami niewidzialnego świata.
Vodou to ustna tradycja praktykowana przez duże rodziny, które dziedziczą duchy rodzinne, wraz z niezbędnymi praktykami nabożnymi, od swoich starszych. W miastach, lokalnie hierarchie kapłanek lub księży ( manbo i Oungan ), dzieci duchów ( uncje ) i perkusistów rytualnych ( untògi ) zawierać bardziej formalne stowarzyszenia lub kongregacje ( społeczeństwo ). W tych zgromadzeniach wiedza przekazywana jest poprzez rytuał inicjacji ( kanzo ), w której ciało staje się miejscem duchowej przemiany. Istnieją pewne regionalne różnice w praktykach rytualnych na Haiti, a gałęzie religii to Rada, Daome, Ibo, Nago, Dereal, Manding, Petwo i Kongo. Nie ma scentralizowanego hierarchia , nie ma ani jednego lidera, ani oficjalnego rzecznika, ale różne grupy czasami próbują tworzyć takie oficjalne struktury. Istnieją również tajne stowarzyszenia, zwane Bizango lub Sanpwèl, które pełnią funkcję religijno-prawną.
gdzie nakręcono skrzynkę zranioną?
Kalendarz świąt rytualnych, zsynchronizowany z kalendarzem rzymskokatolickim, wyznacza roczny rytm praktyk religijnych. Ważny prawo obchodzone są w dni święte (na przykład: Ogou w dzień św. Jakuba, 25 lipca; Ezili Danto w uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel, 16 lipca; Danbala w dzień św. przodkowie w Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny, 1 listopada i 2 listopada). W ciągu roku odbywa się wiele innych świąt rodzinnych (dla świętych dzieci, dla ubogich, dla poszczególnych przodków) oraz inicjacji i obrzędów pogrzebowych.
Copyright © Wszelkie Prawa Zastrzeżone | asayamind.com