II wojna światowa jest słusznie nazywana wojną Hitlera. Niemcy odniosły tak niezwykły sukces w pierwszych dwóch latach, że Hitler był bliski realizacji celu ustanowienia hegemonii w Europie. Ale jego triumfy nie były częścią strategii projekt to zapewniło zwycięstwo na dłuższą metę. Mimo to wczesne sukcesy były spektakularne. Po klęsce Polska w ciągu miesiąca Hitler skierował swoją uwagę na zachód. Uważał, że trzeba pokonać Brytania i Francję, zanim mógł ponownie zwrócić się na wschód do terytoriów, które miały stać się przestrzenią życiową dla jego nowego imperium. Atak na front zachodni rozpoczął się wiosną 1940 r. Hitler wziął Dania i Norwegię w ciągu kilku dni w kwietniu, a 10 maja zaatakował Francja , wraz z Luksemburg , Belgia , oraz Holandia . Po raz kolejny jego armie odniosły błyskawiczne zwycięstwa; Luksemburg, Belgia i Holandia zostały opanowane w ciągu kilku dni, a Francja skapitulował 21 czerwca. Tylko Brytyjczycy, teraz sami, przeszkodzili Hitlerowi w całkowitym zwycięstwie na Zachodzie.
Hitler zdecydował, że może wyprowadzić Wielką Brytanię z wojny za pomocą lotnictwa. Niemieckie bombowce rozpoczęły atak w sierpień 1940, ale Brytyjczycy okazali się nieugięci. Osławione niemieckie siły powietrzne ( Luftwaffe ) nie rzuciły Wielkiej Brytanii na kolana , częściowo z powodu siły Brytyjczyków . siły Powietrzne częściowo dlatego, że niemieckie lotnictwo było słabo przygotowane do tego zadania, a częściowo dlatego, że Brytyjczycy potrafili odczytać niemiecki kod ( widzieć Ultra). Jednak Hitler był tak pewny szybkiego zwycięstwa, że jeszcze przed rozpoczęciem ataku rozkazał swoim wojskowym planistom opracowanie planów inwazji na Związek Radziecki. Data, którą wyznaczył na tę inwazję, to 15 maja 1941 r.
Chociaż porażka Związku Radzieckiego była głównym celem strategicznym Hitlera, w pierwszych miesiącach 1941 roku dwukrotnie dał się zepchnąć na boczny tor konfliktów, które opóźniły jego inwazję. W obu przypadkach czuł się zobowiązany do uratowania swojego sojusznika Mussoliniego przed militarnymi trudnościami. Mussolini zaatakował Grecja w październiku 1940 r., mimo że był już w trudnej sytuacji w Afryce Północnej, gdzie nie był w stanie odciąć brytyjskiej linii ratunkowej na Morzu Śródziemnym w Egipt . W lutym 1941 roku Hitler postanowił wzmocnić Mussoliniego w Afryce Północnej, wysyłając dywizję pancerną pod dowództwem generała Erwina Rommla. Kiedy inwazja Mussoliniego na Grecję również ugrzęzła, Hitler ponownie postanowił wysłać posiłki. Aby dotrzeć do Grecji, wojska niemieckie musiały zostać wysłane przez Kraje bałkańskie , wszystkie oficjalnie neutralne. Hitlerowi udało się zmusić te kraje do zaakceptowania przejścia wojsk niemieckich, ale 27 marca br udar mózgu w Jugosławii obalili rząd, a nowi władcy reneged na umowie. W odwecie Hitler rozpoczął operację, którą nazwał „Kara” przeciwko Jugosłowianom. Jugosłowiański opór szybko załamał się, ale efektem było opóźnienie o kolejny miesiąc planowanej inwazji na Związek Radziecki.
Kiedy w końcu nadeszła inwazja na Związek Radziecki, 22 czerwca 1941 roku, obie kampanie przeciwko Brytyjczykom, przez kanał La Manche i na Morzu Śródziemnym, były wciąż niekompletne. Hitler był gotów podjąć ryzyko związane z walką na wielu frontach, ponieważ był przekonany, że wojna ze Związkiem Radzieckim zakończy się wraz z nadejściem rosyjskiej zimy. Spektakularne postępy Niemców w pierwszych tygodniach inwazji wydawały się dowodem kalkulacji Hitlera. 3 lipca szef sztabu jego armii napisał w swoim dzienniku wojennym, że wojna została wygrana. Niemiecka Grupa Armii Północ zbliżała się do Leningradu; Grupa Armii Centrum przedarła się przez sowiecką obronę i pędziła w kierunku Moskwa ; a Grupa Armii „Południe” zdobyła już rozległe obszary Ukrainy. Perspektywa zdobycia letnich zbiorów Ukrainy wraz z polami naftowymi Kaukazu skłoniła Hitlera do przerzucenia oddziałów zmierzających w kierunku Moskwy, aby wzmocnić tych działających na południu.
Generałowie Hitlera uznali później tę decyzję za punkt zwrotny w wojnie. Efektem było opóźnienie do października wyjazdu na Moskwę. Do tego czasu nadeszła wczesna zima, znacznie utrudniając niemiecki postęp i ostatecznie zatrzymując go na obrzeżach Moskwa na początku grudnia. Następnie, 6 grudnia, Sowieci, mając czas na przegrupowanie, rozpoczęli zmasowaną kontrofensywę, aby odciążyć swoją stolicę. Następnego dnia Japończycy, nominalnie sojusznicy Niemiec, przypuścili atak na bazę marynarki wojennej USA w Pearl Harbor na Hawajach. Chociaż nie zawracali sobie głowy informowaniem Hitlera o swoich zamiarach, ucieszył się, gdy usłyszał tę wiadomość. Teraz nie możemy przegrać wojny – powiedział swoim doradcom. 11 grudnia wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym.
Chociaż jego plany szybkiej klęski Związku Radzieckiego nie zostały zrealizowane, wojska Hitlera pod koniec 1941 r. kontrolowały znaczną część europejskiego terytorium Związku Radzieckiego. Stali na obrzeżach Leningradu i Moskwy i kontrolowali całą Ukrainę. Aby przygotować się do tego, co teraz musiało być kampanią 1942 roku, Hitler zdymisjonował wielu generałów i objął dowództwo strategiczne i operacyjne armii na froncie wschodnim.
W szczytowym momencie militarnych sukcesów Hitlera w Związku Radzieckim członkowie nazistowskiego kierownictwa, w rozumieniu Hitlera, gorączkowo planowali nowy porządek, jaki zamierzali narzucić na podbitych terytoriach. Jego realizacja wymagała zarówno usunięcia przeszkód dla osadnictwa niemieckiego, jak i rozwiązania problemu żydowskiego. Nazistowscy planiści opracowywali skomplikowany plan, Generalny Plan Wschód, dotyczący przyszłej reorganizacji Europy Wschodniej i zachodniego Związku Radzieckiego, który wzywał do likwidacji 30 milionów lub więcej Słowianie oraz zasiedlenie ich terytoriów przez niemieckich władców, którzy kontrolowaliby i ostatecznie zaludnili obszar Niemcami. Jesienią 1941 roku esesmani Himmlera rozbudowali i odnowili z komorami gazowymi i krematoriami stare koszary armii austriackiej w pobliżu polskiego węzła kolejowego przy ul. Oświęcim . Tutaj miało być kontynuowane, z większym wydajność , Całopalenie — masowe mordy Żydów, które rozpoczęły się wraz z najazdem czerwcowym, kiedy SS Dołączone grupy (grupy rozmieszczeniowe) zaczęły łapać Żydów i rozstrzeliwać ich tysiącami. ubezpieczenie zwycięstwa na wschodzie, sercu europejskiego żydostwa, przekonały nazistów, że mogą wprowadzić w życie ostateczne rozwiązanie problemu żydowskiego. Eksperci szacują, że ostatecznie w fabrykach śmierci we wschodniej Europie zamordowano około sześciu milionów Żydów. Co najmniej taka sama liczba nie-Żydów zmarła z powodu morderstw i głodu w miejscach takich jak Auschwitz, w tym dwa i pół miliona sowieckich jeńców wojennych i niezliczona ilość innych narodowości wschodnioeuropejskich.
Sukcesy wojsk hitlerowskich do końca 1941 r. pozwoliły oszczędzić niemieckiej ludności cywilnej na froncie wewnętrznym od nędzy i wyrzeczeń, jakich się od nich wymagało podczas Pierwsza Wojna Swiatowa . Jednak wyobraźnię Hitlera dręczyło wspomnienie upadku frontu wewnętrznego w 1918 r. i aby uniknąć powtórki, naziści plądrowali okupowane terytoria żywności i surowców oraz pracy. Niedobory żywności w Niemczech nie były poważne do końca wojny. Kobietom pozwolono pozostać w domu, a energia niemieckiej siły roboczej nie została wykorzystana do granic swoich możliwości, ponieważ ostatecznie około siedmiu milionów cudzoziemców niewolnik robotnicy byli wykorzystywani do podtrzymania wysiłku wojennego.
Przez większą część 1942 roku ostateczne zwycięstwo Niemców wciąż wydawało się możliwe. Ponowna ofensywa w Związku Radzieckim na wiosnę początkowo była kontynuacją sukcesów z poprzedniego roku. Po raz kolejny Hitler postanowił skoncentrować się na zdobyciu Kaukazu i jego olej kosztem Moskwa z przodu. Decyzja pociągnęła za sobą wielką bitwę o ośrodek przemysłowy w Stalingradzie (obecnie Wołgograd). Gdzie indziej, w połowie lata 1942 r., Afrika Korps Rommla zbliżył się do 65 mil (105 km) od Aleksandrii w Egipt . W bitwie morskiej o kontrolę nad atlantyckimi szlakami morskimi niemieckie okręty podwodne utrzymały zdolność do przechwytywania alianckich statków do połowy 1943 roku.
Jednak na początku 1943 roku sytuacja wyraźnie zaczęła się odwracać. Wielka zimowa bitwa pod Stalingradem przyniosła Hitlerowi pierwszą poważną klęskę. Cała jego szósta armia została zabita lub schwytana. W Afryce Północnej długi sukces Rommla zakończył się pod koniec 1942 r., kiedy Brytyjczycy przedarli się pod El Alamein. W tym samym czasie połączone siły brytyjsko-amerykańskie wylądowały w północno-zachodniej Afryka , na wybrzeżu Maroka i Algieria . W maju 1943 r. siły niemieckie i włoskie w Afryce Północnej były gotowe do poddania się. Tego samego lata Sojusznicy złamał tyły niemieckiej kampanii okrętów podwodnych na Atlantyku. 10 lipca alianci wylądowali na Sycylii. Dwa tygodnie później Mussolini został obalony, a na początku września Włosi wycofali się z wojny.
Bądź świadkiem strategicznego bombardowania Hamburga i Drezna podczas II wojny światowej przez siły alianckie nasilające się w 1943 r. Strategiczne bombardowanie alianckie nad Niemcami wzmagające się w 1943 r. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Moguncja Zobacz wszystkie filmy wideo do tego artykułu
Dodanie frontu włoskiego sprawiło, że wycofanie wojsk niemieckich na wszystkich frontach stało się o wiele bardziej prawdopodobne. W Związku Radzieckim siły niemieckie były rozciągnięte na obszarze 2500 mil (4000 km). Stracili przewagę w powietrzu, gdy alianckie naloty bombowe na niemieckie miasta wymusiły wycofanie dużej liczby samolotów myśliwskich. Brytyjskie i amerykańskie bombardowania osiągnęły punkt kulminacyjny w środku lata, kiedy nalot trwał Hamburg zginęło 40 000 jego mieszkańców. Podobne naloty zabiły setki tysięcy niemieckich cywilów i zrównały z ziemią duże obszary większości niemieckich miast. Niedobory żywności, odzieży i mieszkań zaczęły doskwierać niemieckim miastom równie nieuchronnie, jak alianckie bombowce.
Wycofanie się sił niemieckich trwało nieubłaganie w 1944 roku. 6 czerwca alianci na zachodzie rozpoczęli inwazję na Francję przez kanał La Manche. Na wschodzie armia sowiecka posuwała się wzdłuż całego 2500-milowego frontu. Pod koniec roku stał na wschodnich rubieżach przedwojennych Niemiec. Na zachodzie wojska brytyjskie i amerykańskie były gotowe do ataku przez zachodnie granice.
Dowiedz się o lipcowym spisku, 1944 r. mającym na celu zamordowanie Hitlera, autorstwa Clausa Schenka Grafa von Stauffenberga i jego współspiskowców Przegląd lipcowego spisku, 1944 r. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Moguncja Zobacz wszystkie filmy wideo do tego artykułu
Dowiedz się o kampanii Straży Domowej Hitlera mającej na celu obronę Niemiec po rosnącej stracie Wehrmachtu przeciwko siłom alianckim Wraz ze wzrostem niemieckich strat wojskowych Adolf Hitler nakazuje wszystkim sprawnym mężczyznom w wieku od 16 do 60 lat bronić swojej ojczyzny, 1944. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Mainz Zobacz wszystkie filmy wideo dotyczące tego artykułu
Na niemieckim froncie domowym rok 1944 stał się rokiem ostry cierpienie. 20 lipca oficerowie z niemieckich kręgów wojskowych i cywilnych przeprowadzili spisek będący częścią tlącej się od dawna opozycji wobec Hitlera, ale Hitlerowi udało się uniknąć dramatycznego zamachu na jego życie praktycznie bez szwanku. Swoje przetrwanie spisku lipcowego przypisał swojemu losowi wybranemu na sukces w misji przywrócenia Niemcom wielkości.
Zobacz masową migrację niemieckich uchodźców, gdy armia sowiecka zbliża się do Prus Wschodnich, 12 stycznia 1945 r. Gdy armia sowiecka zbliża się do Europy Wschodniej, setki tysięcy Niemców uciekają. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Moguncja Zobacz wszystkie filmy wideo dotyczące tego artykułu
Los nie interweniował ponownie Hitler w imieniu. W połowie stycznia 1945 r. wycofał się do podziemia do swojego bunkra w Berlin gdzie pozostał aż do jego… samobójstwo 30 kwietnia. W tym czasie do Berlina napływali żołnierze radzieccy. Z Rzeszy pozostał tylko wąski klin terytorium biegnący na południe od Berlina do… Austria .
Bądź świadkiem końca II wojny światowej w Europie, kiedy Niemcy podpisują bezwarunkową kapitulację w maju 1945 r. Wojna w Europie zakończyła się bezwarunkową kapitulacją Niemiec w maju 1945 r. Contunico ZDF Enterprises GmbH, Moguncja Zobacz wszystkie filmy wideo do tego artykułu
Notre-Dame de Paris fakty
Gdy armia sowiecka kontrolowała Berlin i alianci zachodni w zasięgu uderzenia na zachód i południe, nie było szans na ich podział. Niemniej jednak, gdy następca Hitlera, wielki admirał Karl Dönitz, próbował rozpocząć negocjacje w sprawie kapitulacji kilka dni po śmierci Hitlera, wciąż miał nadzieję, że osobna kapitulacja Brytyjczykom i Amerykanom na Zachodzie pozwoliłaby bogaty ratować coś od Sowietów na wschodzie. Zachodni alianci, obawiający się jakiegokolwiek ruchu, który mógłby wzmocnić podejrzenia Stalina , odmówił rozważenia niemieckiej propozycji, nalegając, aby niemiecka kapitulacja została podpisana ze wszystkimi sojusznikami jednocześnie. Wczesnym rankiem 7 maja 1945 r. do amerykańskiego generała przybyła delegacja niemiecka Dwight D. Eisenhower siedziba w Reims, Francja i o 2:41jestempodpisał dokumenty przekazania. Pomimo faktu, że sowiecki generał-major podpisał kontrakt na Związek Sowiecki, Stalin nalegał, aby druga ceremonia kapitulacji odbyła się w okupowanym przez Sowietów Berlinie. Ta druga kapitulacja została podpisana na przedmieściach Berlina następnego popołudnia.
